Hoppetee!

Mijn hele leven, van begin tot eind, staat in het teken van één, twee, hupsakee! Volgens mijn vader al vanaf de geboorte. Volgens hem ben ik niet geboren, maar geworpen. Mijn moeder was niet zo scheutig met dit soort details. Mijn vader zat op die bewuste dag in een belendend vertrek in de wacht. Opgesloten met twee pakken beschuit, één pak De Ruyter muisjes, een pak boter, een pond Bootsma pijptabak en een fles ouwe klare. Alles gericht op een langdurig verblijf. "Het kos kòjer", voegde hij er aan toe.

Nog maar nauwelijks van zijn eerste ouwe klare genipt, of hij hoorde mijn moeder gillen: "Eé..en, twéé..e, hupsakee!", gevolgd door een hevige bons. Hij spitste zijn oren. Het bleef akelig stil. Plotseling vloog de deur open. De verloskundige meldde dat alles OK was.

Onbewust was dit de eerste keer dat ik te maken kreeg met 'één, twee, hupsakee'. Er zouden nog vele keren volgen! Ooms gooiden mij met deze woorden in de hoogte. Mijn moeder spoorde mij ermee aan, om mijn bordje leeg te eten. "Eén, twee, hupsakee, laatste hapje". En als strontvervelende kleuter hoorde ik vaak. "Hupsakee, naar boven jij met die grote mond!" Met mijn broer moest ik een zware balk op een aanhanger tillen. We pakten de balk op, wiegden hem op en neer met de woorden ' één, twee'… Bij 'hupsakee' vloog de balk bijkans over de aanhanger heen. Nog later, ontdekte ik de seksuele lading van hupsakee. In het begin kort en krachtig: 1-2, hupsakee! Later ééén, twééé, …hupsakee! Nog later, één, twéé, maar géén hupsakee…!

Lang heb ik gedacht dat 'hupsakee' uit het Japans komt. Wat Japanners roepen als ze een glas sakee achterover slaan. Duitsers hebben ook zo'n formule. Maar dan met bier! Ook ontdekte ik dat hupsakee, varianten heeft: hopsakee, huppetee, hoppetee.

Beste lezer, ik ben niet depressief, ik ben niet terminaal en ik ben absoluut niet levensmoe. Integendeel! Op sommige regenachtige dagen in de herfst probeer ik me voor te stellen hoe ik deze aardbodem het best kan verlaten. Als het dan toch moet gebeuren en ik mag kiezen, kies ik, eigenwijze columnist, bewust voor een kort en lichtvoetig…

Hoppetee!