Opruimen

Buiten miezerde het en ik vond dat het echt weer was om de laden in mijn kast op te ruimen. Als ik iets moest hebben, moest ik altijd zoeken. Waar ligt dat kleine schaartje nou weer. Of waar zijn die pennen nou gebleven. Zittend op een stoel begon ik vol goede moed aan lade nr. 1. Daar zaten vier agenda's in van de laatste jaren. Nieuwsgierig begon ik er in te neuzen en kwam van alles tegen wat ik in die vier jaren zoal had gedaan. Maar er moest geruimd worden, dus ik legde er twee terug en de andere twee kiepte ik in een plastic tasje dat ik aan mijn stoel had gehangen. Ik zag een mapje liggen met allerlei foto's; wat te doen? Welke konden weg en welke deed ik weer terug in het mapje? Ik schoot niet erg op en ik had nog twee laden te gaan. Wat zit hier nou weer in? Munten van het Openlucht Theater in Mariahout. Nee, die blijven altijd geldig, dus die kunnen terug in het portemonneetje. Drie andere portemonnees… hup, in de plastic tas. De knutsellade kwam aan de beurt. Plakstiften, elastiekjes, nietjes, schaartjes, puntenslijpers. Wat doe ik er toch mee. Jammer om weg te gooien, maar er lag veel te veel, dus hup, maar weer in de tas. De laatste la… de EHBO afdeling. Pleisters, zwachtels, tubes ouwe zalf; vér over de datum, jodium. Tjonge, ik kan er een elftal mee uit de brand helpen. Hup, de rommeltjes in de tas. De rest, wat nog goed is, orden ik netjes en na een uur ruimen ben ik tevreden. En nou maar zorgen dat het allemaal zo blijft, zodat ik precies zie in welke la ik moet zijn als ik iets nodig heb.

Joop van Kesteren