Ge-wel-dig!
En toen lag het leven bijna stil. Scholen en kinderdagverblijven gesloten. Ook wij wilden ons aan de richtlijnen van het RIVM houden en konden niet afspreken met onze vrienden en hun kleinkinderen op de traditionele oppasdag. Thuisblijven met de kleintjes, wandelen en we zouden samen een cake bakken. Nu had Siem dit al vaker met me gedaan en hij stond te popelen om te helpen. Ik was de boter aan het afwegen op 200 gram maar halverwege was het boterflesje leeg. Terwijl ik terugkom met een nieuw flesje zegt Siem: “kijk oma, hij staat al op 200”. Hij dacht behulpzaam te zijn door het schijfje wat door te draaien tot 200. Maar nu wist ik niet hoeveel boter er al inzat. Op de gok voegde ik nog maar wat boter toe. Op dat moment vroeg ik hem iets en hij antwoordt heel vriendelijk: ‘oma dat heb je net ook al gezegd hoor. Je hoeft het geen twee keer te zeggen . Denk jij dat ik het niet hoor na één keer?” “En mag ik nu een tekening voor juffrouw Ilse maken, want die mis ik”. Dagelijks krijgt ie van juffrouw Ilse wel een schoolopdracht om thuis uit te voeren. Nu is ie nog maar vier maar aan hen werd via een video al de lettergrepen uitgelegd. Met een steelpan en pollepel kregen we een filmpje toegestuurd dat hij aan het oefenen was: ‘Piz-za dat zijn er twee, Sky, nogmaals Sky, dat is er één; Paw Pa-trol, dat zijn er drie, Roc-ky dat zijn er twee. Vindingrijk! Spelenderwijs werden alle Paw Patrol figuren benoemd.
Dan zijn we intussen ook nog allebei jarig. Nog nooit zo’n eenzame verjaardag gehad. Met een zwaai en handkus van de kleinkinderen door de raam, hebben we bij hen het gebak maar aan de deur afgeleverd. ’s Avonds hebben we met zijn tweeën maar geproost. Thuis werken is voor even leuk maar het is voor iedereen beter dat alles weer zijn normale gangetje kan gaan. Terwijl ik dit typ onder het genot van een bakje koffie, probeer ik te genieten van een stukje toch wel droge cake. Ik vond het ge-wel-dig!