Brengt Corona ons dichter bij elkaar!?
Ik schrijf hierboven dat ik 60 ben maar ben nu al weer bijna een jaar ouder. Loop dus al even mee en ook al heb ik dan geen wereldoorlogen meegemaakt durf ik te zeggen dat deze Coronacrisis een van de ergste dingen is, die ik in mijn 60-jarige leven heb meegemaakt. Het treft veel oudere mensen, ook heel veel jonge mensen, maar ook bedrijven en verenigingen... kortom iedereen! Alles bij elkaar is het gewoon een periode waarvan iedereen maar hoopt dat hij vlug afgelopen is.
Toch brengt het ondanks alle ellende ook wat mooie dingen. Ik vind het werkelijk hartverwarmend als ik de harten voor de ramen zie, de beertjes, het klappen voor mensen in de zorg, de luistertelefoons, het zingen in tuinen voor mensen in verpleeghuizen, de kwissen die op ons afkomen, de prachtige filmpjes op facebook en weet ik wat al niet meer, te veel om op te noemen.
Ondanks het feit dat je zeker 1,5 meter bij iemand vandaan moet blijven en liever (volgens bepaalde insiders) nog iets verder, moet je dan constateren dat dit virus mensen op een of andere manier ook dichter bij elkaar brengt. Als je gaat wandelen of fietsen of naar de winkel gaat word je bijna door iedereen begroet of bemoedigend aangesproken. Mooi is ook dat mensen in een grote stad elkaar nu, net als in de dorpen, veel meer zien staan en ook dingen voor elkaar doen. De saamhorigheid is echt heel groot.
Zelf ben ik altijd nogal positief ingesteld maar toch wil ik wel wat kwijt. Vergeten wij soms niet dat voor de uitbraak van het Coronavirus er al zoveel mensen actief waren in het vrijwilligerswerk, in de mantelzorg, bij de verzorging, bij de politie, bij de brandweer, voor gemeenten en nog op tal van plaatsen? Kregen toen al deze mensen ook al de waardering die nu veel mensen krijgen die eenmalig zulke acties opzetten. Ik denk van niet... Mogelijk gaan nu bij vele mensen de ogen open en zien dat we elkaar niet alleen nu maar eigenlijk altijd nodig hebben.
Ik ben erg benieuwd of Corona ons ook echt dichter bij elkaar brengt?