Dodenherdenking 2020
'Zelden was de stilte zo voelbaar'
Tekst: Marie-Christine van Lieshout
Foto's: Joost Duppen
Beek en Donk – Gras en bomen zijn groen, bladeren ruisen in de wind, een merel zingt hoog in de boom een lied. De lente is uitgebarsten. En zelden was de stilte zo voelbaar in het 75 jaar bevrijdde Nederland als nu.
Een kleine groep krans- en bloemenleggers staan rond het monument aan de Koppelstraat. Ze staan symbool voor de grote groep mensen die ze vertegenwoordigen. Ze wachten in stilte.
Tegen achten klinken in de verte kerkklokken, diverse trompettisten en een verwaaid Wilhelmus. Vanaf huis wordt eer betoond aan allen die voor de vrijheid gevochten hebben en daarvoor grote offers brachten.
Als om net voor achten de Taptoe bij het monument wordt geblazen en de klok acht keer slaat, breken twee minuten stilte aan. Sinds 1945 leven wij in Nederland in vrijheid. Wij zijn er verantwoordelijk voor om de vrijheid door te geven aan nieuwe generaties. Oorlogsverhalen mogen nooit verzwegen of vergeten worden.
Na twee minuten stilte lijkt het zingen van het Wilhelmus als het zingen van een solo.
Volgend jaar staan we weer samen stil. De hoop is dat we dan met velen samen kunnen zijn.
Dit jaar voelde herdenken misschien eenzaam, maar zeker niet alleen.
Lees de speech van burgemeester Van der Meijden op pagina 13 van deze krant.
