Bloot
Die dag stond ik langer dan normaal voor mijn kledingkast. Het was hartje zomer en normaal gesproken draag ik dan het liefst iets lekker luchtigs en fleurigs. Die ochtend bekroop me de neiging om iets degelijks aan te trekken zonder blote armen en benen. Ik zou namelijk voor het eerst op bezoek gaan bij drie Syrische mannen die samen in een woning gehuisvest waren. Ik had nauwelijks ervaring met vluchtelingenwerk en wist niet wat ik kon verwachten. Het beeld leefde bij mij nog dat vrijwel alle moslimmannen heel traditioneel zijn. Dat ze, doordat ze van hun van vrouwen verwachten zich van top tot teen in kleding te hullen, maar vreemd tegen Westerse vrouwen aankijken. Inmiddels heb ik die mening danig moeten bijstellen.
Ik weet inmiddels dat de vrouw die een shirt met lange mouwen onder haar werkpoloshirt wilde dragen dit deed omdat ze dat zelf wilde. Zij staat haar mannetje wel, laat zich door haar partner niets opdringen. Hetzelfde verwacht ik van de vrouw die bij mij langskwam en haar jas pas durfde weghangen toen ze hoorde dat er geen man in huis was. Ze had immers korte mouwen en ook haar armen moesten bedekt blijven. Het was even wennen, eens geen fraaie benen of een mooi decolleté, maar armen die aantrekkelijk zouden kunnen zijn…
Die ochtend dacht ik zo nog niet. Wat ik wel dacht was dat ik dan wel in Nederland woon en lekker mag dragen wat ik wil, toch wel rekening houd met de aard van de afspraak. Dat heeft alles te maken met respect naar elkaar toe, denk aan een sollicitatie of een uitvaart. Het werd dus een fleurig net jurkje.
Na dat eerste bezoekje aan die heren zijn er nog vele gevolgd. Heb me door hen altijd gerespecteerd gevoeld, wat ik ook droeg. Veel boeiend, verdrietige en soms ook lastige gesprekken gevoerd. Wat me bijgebleven is dat een van de heren dacht geen enkele westerse vrouw trouw is aan haar partner. Op mijn ‘waarom?’ zei hij: ‘jullie maken je mooi voor iedereen. Onze vrouwen alleen voor hun eigen man’.
Zo zie je maar weer hoe verschillend mensen naar dit soort zaken kijken. Ik vulde de redenatie van mijn gastheer aan met de opmerking dat Westerse vrouwen zich vooral graag leuk opmaken voor zichzelf. Er goed uitzien vergroot immers je gevoel van eigenwaarde. Met als bonus een leuker leven. Daar kan toch niemand op tegen zijn?