Op pad
Afgelopen weekend ben ik naar het museum Voorlinden in Wassenaar geweest, met oma en mama. Om daar te komen was nog een heel gedoe. In eerste instantie moesten we namelijk nog richting Oss om mijn oma op te halen. De weg naast het kanaal was een stuk afgesloten en hierdoor moesten we een omweg maken. Dit hoorde al niet bij het plan, maar dat wij in Boekel uitkwamen klopte al helemaal niet. Dat was stressen, want we moesten wel binnen een bepaald tijdslot binnenkomen en we wilden vooraf eigenlijk nog een kopje koffie drinken. Op ons verzoek had oma de koffie dan maar zelf meegenomen in een thermoskan en gezellige mokjes en koekjes erbij voor in de auto.
Het museum lag in de buurt van een hockeyclub en een golfbaan, beide twee zeer typerende dingen van Wassenaar. Voorlinden is een enorm landgoed, dat dicht bij zee ligt en waar je ook door de duinen kan wandelen. Op het terrein zijn een aantal gebouwen te vinden, waaronder een klassiek landhuis en het strak moderne museum. Deze twee gebouwen zijn eigenlijk elkaars tegenpolen, maar liggen goed in balans.
Dat museum Voorlinden er zo strak uit ziet, is volledig te snappen zodra je het museum binnenkomt. Per zaal staan er 1 á 4 kunststukken en ieder voor zich maken ze enorm veel indruk. Er is een zaal waarbij maar één werk te zien is, maar het neemt tegelijk de hele zaal in beslag. Het is namelijk een piepklein muisje dat de speech uit ‘The Great Dictator’ van Charlie Chaplin citeert. Een andere zaal bestond uit een metershoog doolhof van Cortenstaal. Een werk dat op mij veel indruk heeft gemaakt, is dat van twee oude mensen die onder een parasol zitten. Ze lijken levensecht, ieder detail is tot op het haartje en de ouderdomsvlek uitgewerkt, alleen zijn de twee mensen een soort reuzen. Hoe langer je naar de beelden kijkt, hoe meer details op beginnen te vallen en dit maakt de beelden alleen maar realistischer.
Naast deze werken waren er natuurlijk nog vele andere werken, waaronder twee die ik al ooit had gezien in een ander museum, maar dan aan de andere kant van de wereld. Het waren namelijk twee werken van Leandro Erlich, een Argentijnse kunstenaar. Een van zijn werken is enorm beroemd, het is een zwembad waar je in kunt gaan, zonder nat te worden.
Al met al een aanrader als je van musea houdt.