'Rutte'

De afgelopen weken denk ik vaak terug aan een man die ik een aantal jaren terug heb ontmoet. Bij een vriendin. Zij gaf – en geeft nog steeds- Nederlandse taallessen aan vluchtelingen, toen gewoon thuis in haar woonkamer. Ook aan deze man met zijn gezin. Ze waren heel plichtsgetrouw, geen les werd overgeslagen.

Gaandeweg ontstond er een mooie band. Die band groeide uit tot zo’n fijne vriendschap dat het gezin zelfs op haar verjaardag kwam. Zo kwam het dat ik een keer tijdens een feestje naast hem kwam zitten. Een beetje onwennig nog ging ik een gesprek met hem aan.

Op mijn vraag wat hij van Nederland vond, kwam eerst een stortvloed aan lofuitingen. Over hoe goed georganiseerd hier alles is, de mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen, de vele keuzevrijheden die wij hebben. De overvloed. ‘Jullie leven in een paradijs maar beseffen het niet’ zei hij in half Engels, half Nederlands. ‘Ik dank God dat ik hier terecht ben gekomen. Maar er is iets wat ik niet kan begrijpen. Er is zoveel van alles en toch lijkt het niet genoeg voor veel mensen. Op alles wat de regering beslist is commentaar, terwijl jullie regering zo open en respectvol is naar de mensen toe. Waarom respecteren jullie niet gewoon de regels van de overheid?’. ‘En jullie minister-president, die zoveel gestudeerd heeft, zoveel kennis heeft, zo goed is voor het volk. Waar is het respect voor hem, het ontzag? Waarom verdient hij geen betere aanspreektitel dan ‘Rutte?’

‘Ik begrijp dat niet…’

Van mijn vriendin had ik eerder al begrepen dat deze man een aardig beeld heeft van hoe de wereld in elkaar steekt. Hij had een academische titel in zijn vaderland en voor zijn werk heeft hij zowat de hele aardbol rondgereisd. Ik kon daarom zijn objectieve blik op onze samenleving wel waarderen. Toch verdedigde ik onze eigenwijsheid. ‘Misschien is het juist daarom dat we zo’n welvarend land zijn’ zei ik ‘omdat we altijd op zoek zijn naar een betere versie van wat dan ook’.

Nu we nog maar net te horen hebben gekregen dat we opnieuw vier weken in een vrij stevige lock down gaan, begrijp ik veel beter waar die man destijds op doelde. In de krant lees ik dat ‘Rutte’ zich verontschuldigt dat hij niet streng genoeg was.

Is dat terecht? Veel mensen weigerden immers zelf de verantwoordelijkheid te nemen.

We zijn gewoon soms té eigenwijs.