Geduld is een schone zaak…
Omdat ik 18 ben geworden, moet ik voortaan mijn declaraties bij de krant zelf indienen. Gelukkig werd ik de eerste keer geholpen door mijn redactrice van de Teenz. Het leek ons handiger om dat bij haar thuis te doen. Voordat het indienen van mijn declaratieformulier kon beginnen, moest dat document eerst nog gemaild worden. Om mijn e-mail te bekijken had ik het wifi-wachtwoord nodig, dus dat werd mij verteld.
Nu zijn er twee dingen die van belang zijn om deze column te begrijpen:
Ik heb geen geduld. Als ik een word-document open, klik ik steevast een keer of tien, waardoor er tien documenten geopend worden. Mijn laptop is al een paar jaartjes oud, heeft met mij mee de halve wereld over gereisd en heeft dus al een aantal stootjes gehad, wat ervoor gezorgd heeft dat mijn computer héél sloom is. Dat laatste is geen goede combinatie met mijn ongeduld en met het feit dat ik altijd denk dat ik 5 minuten voordat ik weg moet, nog wel even snel iets kan inleveren.
Dus voordat ik de wificode ingevuld kon worden, duurde het eerst nog even voordat instellingen geopend was. Tegen de tijd dat ik het wachtwoord kon invullen, was ik het wachtwoord alweer vergeten omdat ik te druk was met het bedenken van een onderwerp voor mijn column. Toen ik verbonden was met het internet, kon ik mijn mail verrassend soepel openen. Echter zag ik de email met het formulier nog niet staan, waardoor ik driehonderd keer op refresh drukte en dat was voordat ik erachter kwam, dat de mail nog niet naar mij verzonden was. Uiteindelijk was de mail binnen en kon ik, nadat ik twintig Excel documenten had geopend, beginnen met invullen.
Terwijl ik met een half oor luisterde naar de uitleg van het document, ging de rest van mijn aandacht naar het invullen van mijn IBAN-nummer. Omdat ik niet goed had geluisterd naar de uitleg, moest ik vervolgens alles nog drie keer navragen. Uiteindelijk was alles ingevuld en hoefde ik het document alleen nog maar op te slaan en te versturen.
Helaas ging het opslaan niet zonder slag of stoot. Mijn Excelprogramma crashte, waardoor ik genoodzaakt was het programma af te sluiten en het document verdwenen was. Vervolgens moest ik opnieuw het document dus openen (na twintig keer klikken natuurlijk) en invullen. Ondertussen werd ik afgeleid omdat mijn redactrice een leuk vogeltje in de boom zag zitten. Maar, uiteindelijk is het document opgeslagen en verstuurd. “Ik weet een onderwerp voor mijn column,” zei ik lachend en natuurlijk heb ik eerst twintig keer op het word-icoontje gedrukt voordat ik begon met schrijven.