Duizelingwekkend Doolhof
De afgelopen weken stonden voor mij in het teken van studeren, zenuwachtig en gestresst door blaadjes heen bladeren om te controleren of ik alle vragen had beantwoord en na afloop de penneninkt van mijn hand, die pijn deed van het schrijven, wassen. Na een drukke toetsweek, was het tijd voor wat ontspanning. Dat was nodig, want anders wacht ik alleen maar zenuwachtig op de resultaten van mijn SE aardrijkskunde, Nederlands en wiskunde.
Voor de ontspanning bezochten we met het gezin het surrealistische doolhof Meta Maze in Tilburg. Het doolhof is 400 vierkante meter en is opgedeeld in 40 kamers. Je gaat in je eentje het doolhof in. Bij iedere kamer beland je opnieuw in een wereld waarbij je niet eens weet wat boven of onder is en het zou ook zonde zijn meteen de uitgang te vinden. Mocht dat toch gebeuren, kun je je altijd nog omdraaien om nog meer van het doolhof te ontdekken. Of je dan de weg meteen weer terugvindt, is de grote vraag. Dat was in mijn geval niet zo, maar ik heb dan ook het richtingsgevoel van een steen.
Het was grappig dat mijn ouders juist dit ‘museum’ hadden uitgekozen om te bezoeken, want de afgelopen schoolperiode heb ik mijn kunstproject besteed aan het onderwerp surrealisme. Mijn surrealistische filmpje was nog lang niet zo goed als dit doolhof, maar het was wel duizelingwekkend.
Van het doolhof werd ik overigens ook heel duizelig, doordat ik het gevoel kreeg dat ik bij iedere ruimte weer in een nieuw werk van Salvador Dalí of Olga Fedorova (zeker de moeite waard om even te googlen) instapte. Ik ben heel erg onder de indruk van het doolhof, er is ongetwijfeld ongelooflijk veel moeite gestopt in iedere ruimte. Vaak heb ik gedacht “waar ben ik nu weer terecht gekomen?” of “wat is dit nu weer?”, maar dat maakte het hele doolhof eigenlijk alleen maar indrukwekkend vond.
Ik ben wel meer onder de indruk geweest van kunst deze dagen. Op een tafeltje in de foyer van het doolhof, lag een folder waarin het ging over Berlin Baustelle in de Cacaofabriek. Op deze expositie wordt het werk van Nederlandse kunstenaars die in Berlijn gewoond en gewerkt hebben tentoongesteld. Nu vind ik Berlijn zelf een hele leuke en interessante stad en bekijk ik graag kunst. Het is niet zo’n grote expositie, maar ik was heel erg verwonderd over een schilderij dat enkel uit pixels bestaat en een kunstwerk waarbij een glanzend materiaal op hout geprint was. Het leek op dit kunstwerk wel alsof je in het heelal beland was. Afgeleid zijn van mijn toetsweekcijfers is me hierdoor in ieder geval gelukt.