De 12e man
We kennen de eerste man op de maan: Neil Armstrong. De titel van het boek van Albert Camus: de eerste Man. De eerste man op de Mount Everest: Edmund Hillary. Allemaal namen die in ons geheugen gegrift staan, toch? Of het moet zijn dat je geen lezer bent en een Camus niet op jouw schrijverslijstje stond. Dan kennen we ook de tweede mannen. De man of vrouw die achter een groot leider staat, die hem of haar van raad en repliek dient. Of de tweede plaatsen in sportevenementen. Wie kent ze niet als Joop Zoetemelk of Johnny Bosman en Wim Kieft, die altijd op het tweede plan stonden bij het Nederlandse elftal, omdat er steeds in hun tijd, er eentje bij was die beter presteerde in de ogen van de bondscoach. Of de derde man, een positie die recht gaf op brons, maar eigenlijk ook niet veel voorstelde. Of juist wél! Tóch op dat podium, terwijl 1 en 2 vér voor je eindigden, maar jij nét voor 4 finishte! Tja en dan de vierde man. Een film van Paul Verhoeven, verfilmde thriller roman van Gerard van het Reve. Of de 4 musketiers, wie kent ze niet! Tja en écht vierde worden... nét achter het net vissen, is helemaal niet te pruimen en zeer onverdienstelijk! Om maar niet te spreken over de 4e man, de 4e official of 4e scheidsrechter...hoe je hem ook wilt noemen. Deze is ook steeds 'de lul', doet niks goed en loopt achter de 1e, 2e en 3e man aan, zou je kunnen zeggen! Nee... dan de 12e man, de eerste reserve bij een voetbalteam óf de ons allen bekend staande horde fans, die met hun aanwezigheid en vocale ondersteuning, hun team terzijde staan tijdens de diverse wedstrijden. Zij zijn zó aanwezig, dat het betreffende team deze ondersteuning als een extra hulp, extra input, als extra man, de 12e man, ziet! En deze 12e man ontbreekt ten zeerste in deze vervelende Coronatijden. Nu hoeft niet iedereen te spelen, maar waar wél gebald wordt en waar géén publiek zit, daar wordt men node gemist! Het is immers wel bewezen dat deze 12e man door hun aard en gedrag, en al alleen door hun aanwezigheid, veel te betekenen hebben in de prestaties van, het door hen, aan te moedigen team. Zij zorgen er voor dat een ander afgeleid wordt, er verwarring gezaaid wordt bij de tegenstander, of de scheidsrechterlijke beslissing in hun voordeel zal uitvallen. Ze doen dit door vaak luide geluiden ten toon te spreiden, te schreeuwen, fluiten en noem maar op. Het effect kan zich richten op het psychologische effect, het intimideren van je tegenstander als doel, of kan zich richten op het uitspelende team, door met een oorverdovend lawaai, de aanval en coördinatie van de tegenpartij te verstoren. Maar het laatste gaat niet meer zo op, omdat dan ook je eigen partij hier hinder van ondervindt. En dat wil je niet! Maar óók het psychologische effect kan averechts werken en jouw club óók uit zijn balans halen, doordat juist de tegenstander geprikkeld wordt door al deze luidruchtige aanmoedigingen en juist weggehoonde uitlatingen. Zo wordt zelfs een team ook sterker, als er eentje rood krijgt en men verder moet met, juist ja...10 man.Hoe je het ook wilt bekijken, en onder welke man je jezelf ook wilt scharen, je bent de liefste man, de beste, de sterkste man, maar voor je club wil je bij die 12e categorie horen. Er zijn voor je team, hen willen aansporen tot grote dingen! Hopelijk komt dit weer gauw terug en zijn we af van die lege stadions en dat verschrikkelijke, onechte gejuich, wat onder de wedstrijd wordt gezet, waardoor het net moet lijken of die 12e man er zit! Nou, echt niet! Hier kan niks aan tippen!