Kikkerdril in gevaar
Laarbeek - Het Goorloopdal is een belangrijke ecologische verbindingsroute voor amfibieën (kikkers, padden, salamanders). Zij kunnen zich via deze ecologische zone verplaatsen vanaf Het Eindhovens kanaal tot aan de Maas zonder te veel last te hebben van het verkeer en ‘dode’ weilanden. Mede daarom is er aandacht gegeven aan een wisselende beplanting zodat vogels en insecten zoals bijvoorbeeld vlinders, bijen, waterjuffers en zweefvliegen zich thuis voelen.
Je herkent de ecologische zone aan meanderende beek oevers, grotere diversiteit van plantengroei en de speciaal aangelegde sloten en (padden)poelen. Soms zijn er stukken - jammer genoeg noodzakelijk – afgezet met hekwerk. Vorig jaar, net toen de eerste coronamaatregelen werden ingesteld, was het ook de tijd van het kikkerdril. De slootjes in het ecologische natuurgebiedje achter de Wingerd bij de Goorloop zat vol met kikker- en paddendril, schitterend en hoopgevend voor de zomer kikkerconcerten over een jaar. (medio juni meestal).
Maar wat gebeurde er? Op een mooie woensdagmiddag vernamen we opeens hordes kinderen – soms met ouders – ze kwamen met emmers naar de sloten en haalden daar kikkerdril uit. Niet een beetje, neen, emmers vol. De volgende dag kwamen er weer groepjes kinderen met emmers echter... zij visten achter het net... er was geen kikkerdril meer. In ieder geval niet direct op zichtbare plekjes in de slootjes en poelen.
We hebben nog geprobeerd de goed verstopte dril te redden door bordjes te plaatsen met uitleg en verzoek om de kikkerdril met rust te laten, maar eigenlijk was het al te laat. Het effect laat zich raden. Bijna geen kikkers dit jaar. Dat was dan ook dit jaar zeer wel merkbaar; er was dit jaar weinig kikkerdril in de sloten en poelen langs de Goorloop.
Afgelopen week ontdekte ik enkele kinderen bij de slootjes met emmers en netjes... Ik ben eens gaan kijken en heb de kinderen uitgelegd dat je best wel een paar kikkerdrilletjes kunt meenemen, het is interessant om te zien hoe ze uitkomen en kikkertjes worden (als ze niet dood gaan in verzuurd of kraanwater).
Ze zouden net de laatste twee drillen uit de sloot vissen, dus ik heb maar uitgelegd dat als ze dat zouden doen, er volgend jaar geen kikkers meer zijn om opnieuw kikkerdril te leggen. Het waren leuke, wijze en vriendelijke kinderen, na de uitleg verdeelden ze de opgeviste dril onder elkaar en gooiden een flink deel netjes terug in de sloot. Ze waren zeer geïnteresseerd in natuur en alles wat leeft en dat is heel mooi. Zij konden het niet weten, op school was er nooit zo over gesproken ook thuis niet. Hier kunnen we wat van leren, kinderen zijn nieuwsgierig, maak daar positief gebruik van.
Dus: leerkrachten en ouders maak gebruik van hun nieuwsgierigheid, leer de kinderen over de mooie en interessante maar ook zeer kwetsbare natuur. Er zijn best goede filmpjes te zien op internet over bijvoorbeeld de ontwikkeling van dril tot kikker. Leg kinderen uit waarom je deze levende dieren niet zomaar uit de natuur naar huis moet halen, kinderen snappen dat zeer goed. Of: regel als leerkracht een aquarium op school voor in de hal, stop daar een beetje dril in houd de kwaliteit van het water in de gaten en leer de kinderen aanschouwelijk hoe belangrijk en mooi de natuur en hoe belangrijk natuurbescherming is.
Dan heeft de ecologische zone zin en hebben we in de toekomst mooie kikkerconcerten. Vertel uw kinderen de kikkerdril te respecteren en niet op te vissen.
Cor van de Griendt