Jupiter en Saturnus
Jupiter en Saturnus
Op 22 september om 21.21 uur begint officieel de herfst. De zon staat dan ogenschijnlijk recht boven de evenaar en is ‘op weg’ naar de Steenbokskeerkring. Als de winter begint is hij daar ‘aangekomen’ en begint hij weer aan de terugweg. Natuurlijk beweegt de zon niet, maar omdat de aardas een beetje schuin staat, schijnt de zon niet op alle plaatsen van de aarde even lang. Weerkundigen spreken al over de herfst op 1 september, maar dat doen ze voor het gemak. Het is nu nog steeds officieel zomer! Als het op een heldere dag donker wordt, kijk dan eens naar het zuiden. Daar prijkt een erg heldere ‘ster’. Dit is echter geen ster, maar de planeet Jupiter. Met een verrekijker is hij goed te zien en zijn in een schuine lijn de vier grootste manen van de planeet duidelijk zichtbaar. Deze hebben de namen: Ganymedes, Callisto, Io en Europa. Behalve deze vier heeft Jupiter er nog 76 (!) meer, maar die kunnen we niet gemakkelijk zien. Een telescoop laat behalve deze manen ook de wolkenbanen op de planeet zelf zien als donkere en lichte strepen. Als je dan toch door deze telescoop aan het kijken bent, richt je oog dan eens een heel stuk verder naar rechts aan de donkere avondhemel. Daar staat nòg zo’n ‘ster’, die niet knippert. Dat is de planeet Saturnus, waarvan de ringen goed zichtbaar zijn als een klein wieltje om een bolletje, maar… alleen in een telescoop. Een verrekijker is voor het aanschouwen van deze buitenaardse schoonheid véél te zwak.