Dialoog naar begrip
‘Alle toiletten zouden moeten worden vervangen door genderneutrale’ stond er boven een groot artikel. Gevolgd door kleine letters: ‘Iedereen, ongeacht geaardheid zou zich dan geaccepteerd voelen’.
Mijn eerste gevoel was: Ja, daag, nu dat weer. Om vervolgens te beseffen dat ik er gewoon aan moet wennen. Net als aan alle ontwikkelingen op dat gebied. Wijt het maar aan mijn onwetendheid, want Godzijdank weet ik niet wat het is om te worstelen met wie of wat je bent. Als klein meisje was ik blij dat ik geen jongen was. Ik hield werkelijk van alles wat een meisje tot een typisch meisje maakt. Maar als dat nu niet geweest was? Wanneer ik er als een jongen uit wilde zien en alleen maar typische ‘jongensdingen’ wilde doen? Misschien zelfs kenmerken had die me voor mijn gevoel ‘onzijdig’ maakten? Dat hield je voor jezelf want je wist bij voorbaat dat je buiten de boot zou vallen. Wat is het een groot goed dat er door de jaren heen meer openheid is gekomen. Toch begon die voorzichtige kentering pas na de Tweede wereldoorlog. Heel voorzichtige acceptatie. Zoiets heeft gewoon tijd nodig. Nu zijn er bijvoorbeeld nog altijd mensen die het lastig vinden als mannen zich ‘te vrouwelijk’ gedragen.
Tijdens een koffieochtend voor anderstaligen hoorde ik een wat oudere vrouw zeggen dat ze alles in Nederland zo goed vindt. ‘Is er echt niets wat je moeilijk of lastig vindt?’ vroeg ik. Na lang aarzelen gaf ze toe. Dat ze niet zo goed begreep dat mensen van hetzelfde geslacht met elkaar mogen trouwen. In haar land waren dat soort relaties er niet. ‘Natuurlijk wel.’ zei ik ‘Weet je echt niet dat deze personen daarom ontzettend graag naar een land als Nederland willen?’ Nee, ze kende echt helemaal niemand uit haar familie- of vriendenkring!
Hier voorvoelde ik werk aan de winkel. Er ontspon zich een lastige maar doeltreffende discussie. Het is haar niet kwalijk te nemen. In een land als Iran staat de doodstraf op homoseksualiteit. Dat je het dan wel uit je hoofd laat om ermee naar buiten te komen. Het is onbekend voor haar omdat het in haar land niet kan. Het leek erop dat mijn boodschap aan kwam.
Nieuwkomers hebben dit nodig. Dat wij als Nederlanders het gesprek met ze aangaan over dit soort onderwerpen. Want meer nog dan wij kunnen ze het lastig vinden om mee te gaan in de ontwikkelingen van de tijdsgeest.