Doneeractie opgestart na hartoperatie Met kleine Nina gaat het goed, maar de zorgen blijven

25 december 2021, 08:25 Human Interest

Beek en Donk - Het dochtertje van Geneviève bleek een ernstige hartafwijking te hebben. Een operatie was noodzakelijk. Een probleem: ze wonen in Nicaragua, waar de specialistische kennis niet goed genoeg is. Opereren in Nederland was wel mogelijk. Hals over kop staken Geneviève, kleine Nina en papa Claudio de oceaan over. Bij oma Lia Linders komen ze nu in Beek en Donk even bij van een aantal hectische weken.

De kleine Nina ligt rustig in de kinderwagen. Papa Claudio werkt aan de keukentafel. Online kan hij zijn werk in Nicaragua gelukkig gewoon voortzetten. Oma Lia en moeder Geneviève hebben een lach op hun gezicht. Daar is ook alle reden voor. De zware hartoperatie is geslaagd, oma, moeder en dochter kunnen voor het eerst van elkaars aanwezigheid genieten. 5 juli werd Nina geboren en in september zou Lia eigenlijk haar kleinkind bezoeken, maar corona zette er een streep door. Nu kon ze dan toch eindelijk haar kleindochter in haar armen sluiten, hoewel de omstandigheden natuurlijk veel minder leuk zijn.

Financiële zorgen
Niet alleen zijn er nog altijd zorgen om Nina, ook zijn er financiële zorgen. “Ik ben niet woonachtig in Nederland en kan hier dus geen verzekering afsluiten”, vertelt Geneviève. “In Nicaragua hebben wij wel een privéverzekering, maar die vergoedt alleen operaties in Centraal Amerika.” Dus moest de operatie in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht zelf betaald worden. Dankzij steun van familie, vrienden en bekenden werd de 52.000 euro bij elkaar gelegd. Maar dat geld moet wel terugbetaald worden. Daarom is er nu een doneeractie gestart door familieleden. Via https://www.doneeractie.nl/spoed-hartoperatie-voor-baby-nina/-57511 kunnen mensen een geldelijk steuntje in de rug geven. De teller staat nu op ruim 14.000 euro.

Even terug naar 2010. Geneviève studeert aan de Sport Hogeschool en moet stage gaan lopen. Ze besluit om dit in Nicaragua te gaan doen. “Ik wilde iets betekenen voor de arme kinderen daar. Nicaragua is een arm land.” Een half jaar verbleef ze daar om vervolgens terug in Nederland af te studeren. “Toen werd ik gebeld door de organisatie waar ik mijn stage had gedaan. Ze vroegen of ik niet terug wilde komen om projecten te begeleiden.” Geneviève besluit de overstap te maken, niet wetende dat haar leven voor goed zou veranderen. Het werk bevalt goed. Ze verhuist naar de hoofdstad Managua en leert daar zes jaar geleden de liefde van haar leven kennen, Claudio. Voor Lia was het even wennen. “Het is toch lastig je dochter op afstand.” Daarom geniet ze nu van elk moment, nu ze haar dochter en kleindochter voor enkele weken zo dicht bij zich heeft. “Ik ben blij, maar het is natuurlijk wel dubbel.”

Ernstige vernauwing in de aorta
Want de aanleiding dat Geneviève, Claudio en Nina naar Nederland zijn gekomen is natuurlijk zeer triest. In november werd bij een maandelijkse controle voor het eerst de hartafwijking van Nina geconstateerd. “Ze had een ernstige vernauwing in de aorta. Meestal wordt dit in de eerste drie dagen na de geboorte geconstateerd, maar bij haar niet”, legt Geneviève uit, die met een licht Spaans accent praat en af en toe moet zoeken naar Nederlandse woorden. “Haar lichaam werkte enorm hard, waardoor de afwijking pas later is geconstateerd.” Daar zit je dan in Nicaragua, waar de medische kennis niet is, zoals bijvoorbeeld in Nederland. “Ze hebben daar weinig ervaring met kinderen met hartafwijkingen. In Nicaragua wonen zo’n zeven miljoen mensen waarvan veel op het platteland. Er zijn geen specialistische kinderziekenhuizen. De specialist die we spraken had deze operatie zes keer gedaan.”

Geneviève en Claudio besloten al snel dat opereren in Nicaragua geen optie was. Amerika, was dichterbij, maar de gezondheidszorg is daar enorm duur. “Toen viel dus de keuze op Nederland. Daar heb ik natuurlijk ook familie waar we kunnen verblijven. Ik heb alle kinderziekenhuizen in Nederland gebeld en het Wilhelmina Kinderziekenhuis was het eerste dat reageerde. 15 november hadden we ons eerste gesprek.”

Zeven dagen op intensive care
Een week later volgde al de operatie. Snelheid was geboden. “De operatie zelf was geslaagd, maar de dagen erna was het soms erg lastig. Nina kreeg zo’n zware medicijnen. Vier, vijf dagen herkende ze ons niet. Dat was echt lastig. Gepland was dat ze twee dagen op de intensive care zou liggen en vijf dagen op de high care. Uiteindelijk werden dat zeven dagen op de intensive care en vijf op de high care.”

Een enorm stressvolle situatie, maar begin december mocht Nina het ziekenhuis verlaten en trok het gezin naar oma Lia in Beek en Donk. “We merken dat mensen enorm meeleven, erg fijn is dat. Met Nina gaat het gelukkig ook steeds beter. Deze week volgt nog een controle en als alles dan goed is, kunnen we eind december terug naar Nicaragua.”