Happy New Year
Je knippert één keer met je ogen en plots is het geen 1 januari 2021 meer, maar 1 januari 2022. Althans, zo voelde het voor mij dan. Vorig jaar ging mijn eerste column van het jaar over mijn bucketlist idee, want aan goede voornemens doe ik niet. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik die bucketlist uiteindelijk niet eens meer gemaakt heb, maar als ik terugblik op het afgelopen jaar dan kan ik wel zeggen dat er een aantal dingen behaald zijn die op een bucketlist hadden kunnen staan.
Zo haalde ik mijn vwo-diploma, heb ik aan een parachute boven de zee gevlogen, ben ik op kamers gegaan en heb ik het eerste halfjaar universiteit overleefd. Het lijkt allemaal erg logisch, ik slaag, daardoor kan ik naar de universiteit en omdat ik ga studeren, ga ik op kamers. Toch is het vreemd, omdat het voor mijn gevoel gisteren was dat ik mijn eerste stappen op de middelbare school had gezet, maar inmiddels heb ik zes jaar op die school rondgelopen.
Ik heb het idee dat ik altijd al wist welke opleiding goed bij me paste, maar ik heb toch echt eerst heel lang geroepen dat ik sociologie wilde studeren en dat studeer ik nu niet. Iets anders raars is dat ik het gevoel heb dat ik al heel lang vrienden ben met bepaalde mensen, maar als ik er dan over nadenk ken ik ze nog maar anderhalf jaar of korter.
Ik weet niet of het komt doordat we nu al twee jaar leven met lockdowns, teststraten en mondkapjes, maar de tijdlijn in mijn hoofd is een grote chaos. Vaak ben ik in de war over wanneer nou wat is gebeurd. Wanneer heb ik nou eigenlijk wie leren kennen? Was het afgelopen zomer of die zomer ervoor dat ik tussen de aardbeien werkte? Konden we in 2020 al stappen of was dat pas in 2021 weer?
Niet alleen als ik denk aan dingen in mijn eigen leven, maar ook aan dingen die gebeurd zijn in de wereld. Voor mijn gevoel is het coronavaccin nog maar net uitgevonden, maar inmiddels is Nederland begonnen met de boosterprik. Of het containerschip dat vastzat in het Suezkanaal, ik dacht dat dat in juli was, maar toen bleek dat in maart al gebeurd te zijn.
Herinneringen en tijd zijn zo vaag, zeker omdat het geheugen makkelijk te manipuleren is en ik heb het idee dat twee jaar coronapandemie het niet echt overzichtelijker heeft gemaakt. Voor mijn gevoel lijkt het alsof vanaf maart 2020 de tijd is gestopt, maar wij wel gewoon doorleven. Misschien moet ik maar een tijdlijn voor mezelf maken.