Camping
Afgelopen meivakantie mocht ik met mijn dochter, Siem en Lola mee een weekje kamperen in een glampingtent. Dat is kamperen in een luxe tent met vaste bedden, douche, wc, vaatwasser etc. En gelukkig met een kachel want dat was nog wel nodig. Maar verder was het fantastisch weer. Wat hebben we genoten.
De kids konden zich uitleven op tien grote springkussens of in de speeltuin maar het belangrijkste ook in de ondiepe speelvijver. Hier konden ze kikkervisjes vangen, wat dagelijks uren gebeurde. We hoefden nergens heen en konden vanuit onze luie stoel hiervan genieten. In het begin nog met een waarschuwing: 'Lola, denk eraan, alleen vooraan in het water'. ‘Ja oma, dat heeft mama ook al gezegd hoor’. De bezorgdheid had ik niet alleen. Dat Siem overbezorgd is voor zijn onbevangen zusje, is me deze vakantie wel duidelijk geworden. Hij liet haar geen seconde alleen en anders kwam hij vragen waar Lola was.
Op een springkussen had een kindje een balletje hard tegen Lola haar oog gegooid. In tranen kwam Lola aan. Siem kwam echter ook huilend aangelopen. Van boosheid dat het gebeurd was, maar hij had ook tegen dat kindje duidelijk gezegd dat dit nergens voor nodig was en dat zijn zusje nog klein was. Siem, altijd terughoudend bij mensen die hij niet kent, was van zijn eigen optreden waarschijnlijk nog het meest geschrokken.
Deze vakantie was ook de ultieme gelegenheid om Lola te proberen zich tijdig te laten melden voor het naar de wc gaan. Op een moment riep ze dat ze klaar was op de wc. Ik loop erheen en zeg: ‘heb je ook gepoept?' 'Uh, weet ik niet’ zegt Lola. Ze gaat van de wc af en trekt het papiertje uit de pot wat ze voor haar plasje had gebruikt en kijkt in de wc-pot. ‘Nee oma, ik heb niet gepoept.’
Dat Siem nog steeds niet goed tegen zijn verlies kan werd met het midgetgolfen weer duidelijk. Hij wilde per se winnen en kwam regelmatig de tussenstand vragen. ‘Als ik dan niet win oma, dan kunnen we toch nog wel zeggen dat ik heb gewonnen.'