Denken in oplossingen
Een rondje Google leerde mij dat Nederland al in 1648 de eerste vluchtelingen opving. Spanjaarden hadden de stad Antwerpen veroverd en dat had de uitstroom van vele Belgen tot gevolg. Wij hebben in ons land dus al bijna zes hele eeuwen ervaring. Onbegrijpelijk dat we toch nog steeds geen goed beleid hebben kunnen neerzetten.
Waar ligt dat aan? Groeit het ons gewoon boven het hoofd? Beter is het waarschijnlijk om de vraag te stellen: hoe krijgen we dat wél goed georganiseerd? Iedere keer als ik die beelden van Ter Apel zie dan verbaas ik me erover. Zo heb ik al eens gefantaseerd over een mogelijk onbevolkt gebied ergens op de wereld. Waar je dan een soort nieuw land kan creëren voor alle slachtoffers van oorlogen en rampen. Mijn broer denkt net wat gefundeerder. Hij heeft een veel beter idee. Te mooi om niet te delen:
Een nieuw te formeren mondiale organisatie, een soort Verenigde Naties speciaal toegespitst op vluchtelingen. In zo’n organisatie zou elk land, door middel van een vertegenwoordiger, zitting moeten hebben. De volgende stap zou het creëren van een hoofdkantoor zijn van waaruit alles kan worden aangestuurd. Door het grotere aantal landen zou je veel beter om kunnen gaan met onverwachte crises. In Nederland kampen we al jaren met huisvestingsproblemen. Als er dan plotseling weer ergens een gigantische vluchtelingenstroom op gang komt, kan er snel gehandeld worden. Vanuit die centrale regie kan gekeken worden in welk land deze mensen huisvesting kunnen krijgen. Simpelweg omdat er nu eenmaal landen zijn met een veel minder grote bevolkingsdichtheid.
Het zou zoveel voordelen bieden. Na de inval in Oekraïne heeft Europa laten zien hoe snel er gezamenlijk grote beslissingen genomen kunnen worden. Ook de kracht van de NAVO werd ineens heel duidelijk zichtbaar. Je staat zoveel sterker.
Wanneer ieder deelnemend land evenredig de organisatie zou steunen en dat geld wordt centraal beheerd dan zou je een groter machtsblok krijgen. Vanuit één hoofdkantoor kan alle inkoop van goederen, vervoersfaciliteiten en hulpverlening veel slimmer geregeld worden.
Mensen weten ook veel eerder waar ze aan toe zijn. Welke status ze waar krijgen. Geen jarenlange procedures dus. Geen overvolle AZC’s waardoor opvang nu soms ontaardt in hachelijke taferelen zoals buiten slapen. Minder kans op verveling of erger nog, agressie omdat ze minder lang hoeven afwachten. Gelijktijdig zou het dus een veel humanere oplossing zijn.
Niet gek toch dat ik denk: niks meer aan doen!