Duurzaam
Een jaar geleden zaten we rond deze tijd van het jaar nog met een t-shirt op de bank terwijl de verwarming de 21 graden aantikte. Herfst 2022 is even iets anders. Bij veel huishoudens staat de thermostaat nu standaard op 19. Of lager. De behaaglijkheid komt nu van een extra trui of een dekentje. Vorige week zag ik bij een toilet een emmer water staan. In eerste instantie dacht ik nog aan een lekkage. Het bleek regenwater om door te spoelen.
Nog niet zo lang geleden heb ik mijn schroom overwonnen om ook bij vintagewinkels kleding te kopen. Zo hypocriet ben ik wel dat het wel officiële vintagewinkels moeten zijn. Tweedehands heeft toch nog altijd een muffig tintje.
Met een vriendin had ik afgesproken dat we deze zomer niets nieuws aan zouden schaffen. Alles in het kader van meer duurzaam leven. Die afspraak heeft net een maand stand gehouden. Ons besluit ging finaal de mist in door die heerlijke zomer in combinatie met allerlei ‘inhaalfeestjes’. Er wordt veel gepromoot minder kleding te kopen omdat die industrie zo vervuilend is. Maar als er overal zoveel moois hangt, weersta dan de verleiding maar eens.
Of het nu corona is geweest, de klimaatverandering of Poetin’s afschuwelijke machtsspel, er is in korte tijd meer bewustwording gekomen. Voor die tijd vroeg ik me al eens af hoe lang die welvaart kon blijven stijgen. Alles leek te kunnen, dus dan moest het ook maar gebeuren. Toen ik hoorde dat er mensen zijn die hun anus laten bleken omdat zoiets mooi schijnt te zijn…; vanaf dat moment was er voor mij wel een grens bereikt. Weet je dan echt geen betere bestemming voor je geld?
Mensen die leven van een minimumloon moeten altijd duurzaam leven. Voor hen is het mooi meegenomen dat de kringloopwinkels en kledingbanken steeds populairder worden. Dat het niet langer ‘not done’ is om daar gezien te worden. Niemand wil immers buiten de boot vallen. Daarom vind ik Stichting Leergeld ook zo nuttig. Een instantie die gestoeld is op vrijwilligers en vrijwillige bijdragen die terecht vindt dat alle kinderen moeten kunnen meedoen. Kinderen die anders aan de zijlijn staan, kunnen zo toch hun favoriete sport, met de juiste kleding, beoefenen. Voor vluchtelingenwerk heb ik al regelmatig bij ze aan mogen kloppen.
We hoeven maar aan onze eigen kindertijd terug te denken om te weten hoe belangrijk vooral dat ‘meedoen’ is.