Maatschappelijk dilemma
Enerzijds is er die dwingende roep het aantal asielzoekers sterk terug te dringen. Anderzijds wordt er gezegd dat we vanwege het personeelstekort juist meer mensen naar Nederland moeten halen. Dat roept ergernis bij me op. Ik zie namelijk veel te vaak dat statushouders, de groep waar het hier om gaat, niet aan werk komt. Deze mensen wonen hier al enige tijd, maar krijgen vaak te weinig begeleiding bij het vinden van een baan. Bij Oekraïners hebben we gezien dat het mogelijk is. Het kan ook vaak heel eenvoudig. Met twee telefoontjes heb ik afgelopen week voor een hoger opgeleide Syrische dame een sollicitatiegesprek geregeld. Hopelijk krijgt zij ook een eerlijke kans. Wordt haar niet weer aangeraden om te gaan poetsen…
Een vriendin van mij heeft jarenlang ervaring als taalcoach bij vluchtelingen. Zij ziet dit gemis aan maatschappelijke begeleiding ook als een grote tekortkoming. Dat is een van de redenen waarom zij zich had aangemeld bij de regionale opvang in Mierlo. Een deel van deze groep die eerst in Beek en Donk tijdelijk onderdak vond, bestaat uit hoger opgeleiden. Veel docenten. Meteen op de eerste dag was ze rond gaan lopen met een eigengemaakt bordje waarop in het Arabisch, Turks en Engels stond: ‘Nederlandse taal leren’. In een mum van tijd had ze een heel enthousiaste klas bij elkaar. Iedere ochtend ziet ze bij haar aankomst al verschillende van haar ‘leerlingen’ ijverig gebogen over de lesboekjes.
Na afloop van zo’n dag kwam ze een keer bij me langs. Nog vol adrenaline. 'Iedereen zou dit met eigen ogen moeten zien', zei ze. 'Ik zie zoveel moois ontstaan'. Ze noemde een heel onzekere jongen die door het leren van de beginselen van de Nederlandse taal helemaal opbloeide. Een Syrische jongen vol met stress werd geraakt door de mooie pianoklanken van een Russische knul. Deze heeft hem ook leren spelen en het is prachtig om te zien hoe hij daar helemaal van tot rust komt. Dankzij de schaakclub uit de buurt wordt er volop gespeeld, bij deze sport is taal overbodig. Wordt er iemand overmand door verdriet, dan zie je beveiligers optreden als sociaal werkers.
Op zo’n moment maakt ze zelf ook wel eens een wandeling met een stel dames. Dan hoort ze de verhalen. ‘Op een gegeven moment was ik zo geraakt’, vertelde ze ‘dat ik vroeg: ‘hoe kan je standhouden?’.
De reactie van de vrouw was: ’I always got myself’.