Opgetekend: Leonie van den Heuvel

21 april 2023, 13:05 Human Interest

Haar brigadiersjas hangt al te wachten. Op vrijdag is Leonie (47) een van de vele klaar-overs die kinderen veilig de Mariastraat laten oversteken. Over haar functie als vice-voorzitter van Zorg om het Dorp komt ze nauwelijks te spreken, want deze spraakzame duizendpoot heeft vele talenten.

Met oudere zus Jeanien en ouders Leo en Riek groeide ze op in de Pastoor van Eijndhovenstraat in Mariahout. Na de basisschool ging ze naar het Dr. Knippenbergcollege in Helmond. “Van bètavakken werd ik erg blij”, lacht Leonie. “Veel leren en mijn kennis verbreden. Alfavakken vond ik saai en dus lag de keuze voor een technische opleiding voor de hand. Mijn ouders gaven ons de ruimte om te leren. Niet pushen, maar door er voor ons te zijn.” Aan Technische Universiteit Eindhoven voltooide Leonie studeerde Werktuigbouwkunde en haar master was Werktuigkundige Medische Technologie, daarna promoveerde ze bij de faculteit Biomedische Technologie. Uiteindelijk kwam ze bij ASML terecht.

“Hartstikke trots ben ik dat ik voor zo’n wereldspeler mag werken”, zegt ze resoluut. “Achttien jaar geleden moest ik uitleggen dat we geen aardappelchips maakten, geen computerchips, maar apparaten die chips maken. Ik geniet van slimme, ambitieuze mensen die bij het snelgroeiende ASML werken. Samenwerking tussen mensen is niet te kopiëren en daarom zijn onze machines niet na te maken.”

Warme gevoelens voor ASML lijken op die voor Mariahout. Een plek waar je je thuis voelt en je de wetten, regels en geschiedenis kent. Toch was Leonie op haar 25ste helemaal klaar met Mariahout. Voor haar promotie betrok ze met François, een Franse mannelijke mede-promovendus, een appartement in centrum Eindhoven. “Gewoon praktisch, kosten delen, maar” voegt ze er gniffelend aan toe, “in Mariahout werd met gefronste wenkbrauwen gekeken. Toen ik net met François samen ging wonen kreeg ik verkering met Aarle-Rixtelse Mike. Die vond het geen probleem en het bespaarde hem ook nog eens taxikosten na een avondje Stratumseind.”

Na haar promotie, met trotse ouders op de eerste rij van een overvolle collegezaal met 250 man, verhuisde ze naar Aarle-Rixtel. De band met Mariahout bleef. Familie, vriendinnen en korfballen deden haar wekelijks terugkeren. Als klein meisje startte ze met korfbal, werd later trainster en had op haar vijftiende al haar scheidsrechtersdiploma en floot wedstrijden in de hoogste klasse. Maar weinig vrouwen uit het zuiden doen dit. Naast opleiden en begeleiden van scheidsrechters kreeg ze een adviserende rol bij de bond. Hierdoor deed ze een mooi project over korfbal in Eindhoven en Utrecht en werd hierdoor door Marokko gevraagd om daar twee weken korfbaltraining te geven. Hoe leuk korfbal ook is, steeds minder kinderen gaan het doen. Volgens Leonie komt dit door vergrijzing en keuzes die kinderen hebben. “Onze Laura en Koen sporten fanatiek,” lacht Leonie, “maar wel bij de voetbalclub! Fuseren met andere korfbalclubs omdat er minder leden zijn doet pijn, maar past ook in de tijdsgeest. Je moet doen wat je leuk vindt.”

Inmiddels woont Leonie alweer zes jaar in Mariahout. Het verbaasde haar dat Mike nu juist dit huis in Mariahout op Funda vond. Toch voelde het dorp voor haar meteen weer als thuis en dat gold ook voor Mike. “Integreren binnen het dorp is niet moeilijk. Eigenlijk is Mariahout een beetje ASML in het klein. Iedereen is welkom. Je weet waar je voor bepaalde zaken moet zijn. Regels en geschiedenis zijn helder. We zorgen voor elkaar en lossen samen dingen op.” Zo ook met brigadieren, want een paar minuten later staat Leonie in haar oranje jas paraat.