Sixpacks on tour!
Ben je altijd een sportman in hart en nieren geweest en zijn de diverse sportontknopingen volop in gang, zit je het afgelopen weekend met je vrienden in een hotelleke in Spijkenisse. En niet zomaar wat maten, maar je Canasta-, dan wel Keez- en op het moment ook Tokmaten; oftewel the Sixpacks!
Al 10 jaar elk jaar een weekendje plannen, om het ingelegde en verloren geld van de ‘kaartavonden’ op te maken en vooral veel plezier te maken. Maar hoe doe je dat met twee van die 65-plussers, die menen overal korting te moeten krijgen omdat ze op leeftijd zijn en voorop staan als het gaat om eten en drinken? En hoe ga je om met die dames, die het de hele tijd over hun kleinkinderen, hun gewicht, de kwaaltjes en hun mannen hebben? Tja, dan ben je inderdaad nog serieus, maar owee als er slap geouwehoert gaat worden!
Dan komt die senioren humor pas echt voor de dag, de humor waar hun eigen kinderen zo bang voor zijn en niet begrijpen waarom dáár nu over gelachen wordt…Het ‘skeetje’ in de lift doet het dan altijd goed, zo nét voordat je uit de lift stapt is er altijd wel één vrouwelijke Sixpack, die meent lollig te zijn en er zelf dan het hardst om lacht! Brullend van het lachen val je dan jouw hotelkamer in. Eén kamer op de eerste, derde én vierde verdieping, waarvan de hotelier dan nóg durft te zeggen dat ie ‘zijn best’ heeft gedaan om de drie kamers zo dicht mogelijk bij elkaar te boeken! Ja, recht boven elkaar op drie verschillende verdiepingen! Lachuuuhhh jongen, grrrr!
Of als de sexuele uitspattingen besproken worden, of in ieder geval de kwantiteit ervan, dan is het ook vaak ‘huilen’ met de pet op. De één hoeft er niet op te rekenen, want zijn vrouw komt pas midden in de nacht naar bed en de ander is te ‘muug’ of slaapt zelfs al, voordat het voorspel begonnen is! Toch lachen ze er zélf om …typisch senioren humor, denk ik dan!
Of wat denk je van het hebben van jeuk en je krabt lekker ongegeneerd, of je gaat verzitten met je ene bil en laat er dan eentje vliegen, of je laat telkens met een ‘tijd op de klok’ een ander weten dat er een leuk wokkel loopt, met een te korte rok of te grote boezem. En weer lachen, jonge, jonge wat een lol en anderen van ons groepje aankijken wat er aan de hand is.
Maar, maar…zo net een kwartier voor de deadline, weer thuis rustig de column schrijvend, klinkt het zo banaal allemaal, dat ik het eigenlijk niet eens durf te noteren hier. Maar toch, óók ik heb weer ontzettend genoten van al die flauwe klets en doe er zelf net zo hard aan mee! “Tot het volgende ‘kaartavondje’, Sixpacks!”