Column burgemeester: Sport als bijzaak

Wellicht is sport de mooiste bijzaak of afleiding in ons leven. Sport volgen via de media of zelf actief beleven zorgt voor gespreksstof, soms bijzondere emoties of heroïeke verhalen. Zo heeft iedereen zijn eigen beeld en waarheden die in de loop der tijd zorgen voor betekenisvolle en humoristische herinneringen. Zo ook de mijne. In het jaar 2016 won ik het Nederlands Kampioenschap wielrennen voor de burgemeesters in Assen. Voor sportieve burgemeesters een belangrijke en in klein comité zeer serieus genomen klassieker waar neigend professioneel wordt gefietst. Het zoet van de overwinning smaakte natuurlijk naar meer, dus mocht ik het jaar volgend in Laarbeek deze wedstrijd zelf organiseren. Binnen de burgemeesters bestaat er een ongeschreven regel dat je de eigen wedstrijd nooit kunt winnen.. door welk mystiek argument dan ook. De grote favoriet van 2016, Marco Out uit Assen, heeft hier een klein trauma aan overgehouden. Om maar niet te spreken van ex-collega en goede vriend Hubert Vos die tijdens zijn thuiswedstrijd ook zijn Waterloo eerder voor dit illustere kampioenschap beleefde. 

Edoch; het voorjaar 2017 kon ik mijn bloedvorm nauwelijks verbergen richting mijn thuiswedstrijd en komend kampioenschap in september. Als voorbereiding hierop werd ik met een aantal collega’s uitgenodigd voor een wielerclinic in Cranendonck met mijn grote idolen Jan Jansen en Joop Zoetemelk. Uiteraard werd er een korte tocht gereden waarop Jan Jansen mij een aantal adviezen kwam geven. Bij korte tussensprints zag Jan dat het goed zat met mijn vorm. Toch sprak Jan de profetische woorden tijdens deze tocht: “Frank jij kunt niet winnen in september!” Met een overtuigende glimlach antwoordde ik: ‘geen grappen Jan, dat wordt mijn wedstrijd’. “Nee”, zei Jan: “Je kunt niet winnen met zwarte sokken, simpel, dan moet je witte gaan dragen.” En let op: in 2016 had ik witte sokken aan, maar de zwarte variant paste volgens niet-wielrenners die me hierover adviseerden beter bij mijn Laarbeek-outfit.

Enfin; verhaal bekend. Ik was in bloedvorm in september tijdens ‘mijn’ kampioenschap in Laarbeek. In de laatste ronde volledig gefocust en klaar voor mijn sterke eindsprint... tot ik viel in de voorlaatste bocht. Sleutelbeen gebroken, een dubbele polsbreuk, linkerzijde geheel ontdaan van vel en een paar weken later nog even een corrigerende knieoperatie. Kleinigheidjes blijf je houden in de sport en bij wielrennen kun je vallen.. “Frank; met zwarte sokken kun je niet winnen!”