Vrijwilligers in het Zonnetje: De Eendracht Aarle-Rixtel

Aarle-Rixtel - Handen uit de mouwen steken en trots zijn op de vereniging is iets waar veel vrijwilligers zich in herkennen. Ook bij oudste sportvereniging van Laarbeek ‘De Eendracht’ in Aarle-Rixtel, waar sinds 1858 de pijlen op het doel worden gericht. Leden van de handboogvereniging komen er voor ontspanning en gezelligheid, maar de club zou niet zo kunnen draaien zonder een kleine groep vrijwilligers.

Maandagavond. De laatste jeugdleden verlaten het pand aan de Lijsterstraat, terwijl een aantal vrijwilligers balancerend op een keukentrap aan beeldschermen ‘sleutelt’. Computermuizen bungelen aan draden uit het plafond. Eigenlijk staan de heren niet echt te wachten om op de foto te gaan. Arjan van den Heuvel, Jan Coolen, Martijn van der Heijden, Arno Donkers en Walter Jansen geven bescheiden aan dat er meer zijn die regelmatig voor de club klaar staan. Ze zijn ongeveer met z’n tienen. Als jeugdtrainers hebben Arjan en Martijn net een ‘taak’ achter de rug. Het trainen met jongeren vereist speciale vaardigheden. “Soms zijn ze wat wispelturig”, lacht Martijn “maar vanaf ongeveer tien jaar ben je welkom en kun je een boog hanteren.”

Op donderdagavond komen volwassenen naar het clubhuis om te schieten, behalve Jan (75), die vijftig jaar heeft geschoten en nu is uitgeschoten, zoals hij grapt. Toch is Jan met zijn halve eeuw lidmaatschap ‘Mister Eendracht’. Bijna dagelijks is hij in het gebouw te vinden. “Naast mijn vrouw de grote liefde in mijn leven”, zegt hij lachend, “maar ook mijn vrouw komt hier regelmatig. Ze staat net als ik weleens achter de bar, heeft keukendienst en poetst.”

Walter vertelt trots dat het clubgebouw tien jaar geleden door leden is gebouwd. Er is altijd wel iemand die zijn talenten aanbiedt en de club vooruit helpt. Jeugdtrainers Arjan en Martijn zijn trots op de Oekraïense jongeren die ze mogen begeleiden. Toch merken ze dat veel jeugd stopt rond hun 16e, terwijl de club het wel leuk zou vinden als er meer leden tussen de 25 en 35 jaar bij de club kwamen. Ook is de club op zoek naar een voorzitter.

Een mooie promotie voor handboog en meteen een extra inkomstenbron voor de club zijn groepen die ‘De Eendracht’ gelukkig weten te vinden voor teamuitjes. Tijdens het begeleiden van grotere groepen is Arno vaak van de partij. “Eigenlijk ben ik een soort manusje van alles”, vertelt hij, “maar ik houd er ook van om mensen te laten zien hoe leuk handboog is.” Maar net als de rest staat Arno klaar om terugkerende klussen te klaren, zoals bladeren van het dak afhalen.

“Onze club is vooral voor de gezelligheid”, vertellen de mannen. “Op donderdagavond zijn veel leden van de club aanwezig om elkaar te ontmoeten en te schieten.” Saamhorigheid en gezelligheid zijn de twee belangrijkste elementen van de club. Natuurlijk zijn er regelmatig wedstrijden. Op de website handboogeendracht.wordpress.com is daar over te lezen. Toch geldt hier het motto ‘Meedoen is belangrijker dan winnen’. En de vrijwilligers van de club? Die staan na het gesprek weer snel op om nog verder aan de beeldschermen te klussen, want het zou toch fijn zijn als die bij de volgende wedstrijd werken.