Hoe is ‘t nou met: Jos Segers

Laarbeek - Iedereen kent ze wel, Laarbeekse personen die bekendheid kregen in de gemeente via hun werk maatschappelijke betrokkenheid of gewoon hun doen en laten. Inmiddels doen ze het wat rustiger aan, maar hoe zou het nu met ze gaan? In de rubriek ‘ Hoe is ‘t nou met’ wordt die vraag beantwoord.

Drukke tijden voor pakketbezorgers. De voordeurbel klingelt tegenwoordig minder door onverwachts bezoek, maar meer voor bestelde online pakketjes. Meestal staat je pakket coronaproof voor de deur en zie je nog net een schim in een bestelbus duiken. ‘De nieuwe tijd’ zeggen we dan. Maar is dat wel zo? In de jaren voordat er grote supermarkten waren, werden veel producten thuis bezorgd. Jos Segers kwam in Lieshout en Mariahout regelmatig aan de deur.

Bezorgdienst van de VéGé
Het huis van Jos is eigenlijk een groot archief. Veel herinneringen aan het rijke verleden van zijn familie en de winkel aan de Dorpsstraat. Jos zijn ouders Cor en Nelly runden met hun grote gezin een winkel in levensmiddelen. Van 1973 tot 1984 mocht Jos producten uit de winkel ook huis-aan-huis verkopen. In eerste instantie vertrok de 17-jarige jongen op de bakfiets om zijn waren huis-aan-huis te verspreiden. “Het venten verhoogde de omzet van de winkel”, vertelt Jos. “Het was ook nog eens leuk om te doen. Mijn ronde ging door Lieshout en Mariahout. In Mariahout konden we de klanten van Jan Vesters overnemen. Jan bracht brood rond van Bakkerij De Duif en ik nam daarna die taak over.” Jos was zeker niet de enige bezorger in de regio. Bij veel huishoudens kwamen venters met verschillende levensmiddelen langs.

Afwisselende baan
Met plezier denkt Jos terug aan die tijd. “Je maakte de gekste dingen mee, want je was op sommige plekken kind aan huis”, vertelt Jos. “Het verzetten van een wasmachine of het mee ter wereld helpen van een kalf. Ik heb het allemaal gedaan. Ooit moest ik van een klant zeven katten uit een fietsenhok jagen en natuurlijk had ik regelmatig te maken met gevaarlijke honden die het op mij voorzien hadden.” De gevaarlijke honden werden door Jos afgeleid met schuimpjes. Natuurlijk had Jos soms ook te maken met pech. “Ik was bij een klant op de Rooijseweg in Mariahout toen mijn bakfiets aangereden werd. Het hele kruispunt bij het kruisbeeld lag vol met mijn waren. Voor mij een geluk bij een ongeluk, want ik kreeg ter vervanging een bakfiets met een motor. Totdat ik mijn rijbewijs had mocht ik daarop mijn ronde maken.” Toen hij zijn rijbewijs had, kreeg hij een bestelbus. “Een keer was het zo glad dat ik van de weg afgleed”, vertelt Jos. “Gelukkig schoof ik tegen een heg aan en had ik geen schade. Een tractor heeft me uit de greppel getrokken.” Ook met ziekte had Jos geluk. “Ik ben eigenlijk maar een keer ziek geweest en dat is geruisloos voorbij gegaan”, lacht Jos een beetje. “Mijn tweelingbroer Piet heeft de ronde overgenomen. Niemand had het in de gaten.”

Vertrouwen
Uiteindelijk moest Jos met het rondbrengen van producten stoppen. Hij nam de winkel van zijn ouders over tot hij in 1994 de zaak van de hand deed en bij verschillende supermarkten buiten Lieshout ging werken. “Toentertijd wist ik precies waar iedereen woonde. Mensen kochten op de pof en op vrijdag werden alle rekeningen in orde gemaakt”, weet Jos. “Je liep huizen zomaar binnen, soms tastend door donkere stallen waar je aangestaard werd door honden en katten. Soms waren mensen niet thuis en legde je het brood gewoon binnen. Er was zelfs een gezin waar ik het door het raam mocht gooien. Je kende je klanten en we wisten wat we aan elkaar hadden.” Op 27 september dit jaar gaat Jos met pensioen. Een lange tijd in de detailhandel komt dan ten einde. Met heel veel mooie herinneringen.