‘Vincent was enorm goed met mensen’

Beek en Donk - Een enorme klap. Vrijwel direct gevolgd door sirenes. Heel veel sirenes. Dat het goed mis is, is me wel duidelijk. Vanuit huis blijf ik de sirenes maar horen. Dan de bevestiging waarvan je die het liefst nooit wil krijgen: een motorrijder is overleden na een ongeval op de Lieshoutseweg tussen Lieshout en Beek en Donk. Een enorme schok gaat er die maandagavond 19 juli 2021 door Laarbeek. De volgende dagen hebben we het er bij DeMooiLaarbeekKrant nog wel over, daarna raakt het meer en meer op de achtergrond. Een vreselijk ongeluk, waarbij de in Beek en Donk wonende Vincent de Witte (32) om het leven komt.

In de weken, maanden na het overlijden van Vincent laat het mij niet los. Iemand die zo plotseling uit het leven wordt gerukt, wat doet dat met nabestaanden? Hoe vergaat het hen? Dan zie ik op LinkedIn een post van Richard de Witte, de broer van. Vincent had een succesvol detacheringsbedrijf voor ZZP’ers in de zorg en beveiliging. Tijdens de uitvaartdienst kreeg Richard veel positieve berichten van mensen die werkten voor ‘Vince’, zoals zij hem noemden. ‘Ik heb direct besloten dat ik zijn energie niet verloren wilde laten gaan en in een nieuw bedrijf zijn energie wil vasthouden’, schrijft Richard. Vince People B.V. (vince.nl) is geboren.

Ik besluit om Richard te bellen, vraag hem om zijn verhaal te doen. Als broer van, als nabestaande. Wat volgt is een bijzonder gesprek over Vincent en hoe uit een zeer trieste gebeurtenis iets positiefs kan komen. Op vrijdagmiddag bel ik aan in Eindhoven. Op tweehoog aan de Keizersgracht huist het kantoor van Richard, die daar ook zijn eigen marketingbedrijf Mediacooks runt. Van daaruit wordt nu ook al het werk voor Vince People gerealiseerd. “Welkom, koffie?”

Opgegroeid in Helmond
Richard is tweeënhalf jaar ouder dan Vincent. Ze groeiden, samen met oudere zus Pauline en hun ouders, op in Helmond. Stiphout om precies te zijn. Vanaf zijn zeventiende gaat Richard het huis uit. Hij ziet veel plekken van Nederland, woont op een gegeven moment zelfs drie jaar in Londen om zich uiteindelijk met zijn vriendin in Eindhoven te settelen. “Vincent heeft eigenlijk altijd in Helmond gewoond. De laatste drieënhalf jaar in Beek en Donk, aan de Groes. Daar was hij echt gelukkig. Een plek waar hij tot rust kon komen en zich af kon sluiten van de drukte. Als oudere broer gunde ik hem het beste, als ie maar gelukkig was. Vincent had het altijd druk in zijn hoofd, hij dacht snel en veel. Dat maakte het soms lastig, maar het kon ook juist een enorme kracht zijn.”

Als oudere broer met ondernemerservaring kon Richard Vincent begeleiden in zijn eerste stappen als ondernemer, zoals hij eigenlijk altijd wel waakte over zijn jongere broertje. Of ze nu veel contact hadden of op momenten minder. De zorg voor Vincent was er altijd. “In 2008 raakte Vincent zijn baan in een kledingwinkel kwijt door de crisis. We gingen samen lunchen en ik vroeg hem ‘lukt het allemaal?’ Hij vertelde dat hij glazenwasser was geworden en binnen een maand al 30 klanten had. Ladder op de schouder en gas erop. Zo was Vincent.”

Totaalplaatje begint te kloppen
Letterlijk op een bierviltje tekenden Richard en Vincent het businessplan voor Vince Glazenwassers uit. Richard hielp zijn broertje aan een bakfiets waarmee hij al zijn werk verzette. Er kwam een website en een logo, dat identiek is aan het huidige Vince People logo. Vincent heeft altijd interesse in fitness gehad. Het pushen van zijn eigen grenzen en telkens zichzelf verbeteren. Door veel sporten werd hij een beer van een vent. Inmiddels werkte hij ook in de horeca als barman. “Hij was breder dan de meeste uitsmijters”, denkt Richard er met een glimlach aan terug. “Hij kwam in contact met een groep beveiligers en dat voelde als een warm bad voor hem.” Vincent vond het werk wel leuk, maar de tijden begonnen hem tegen te staan. Hij zocht eigenlijk iets anders. “Waarom in plaats van zelf voor de deur staan niet organiseren dat iedereen aan het werk komt”, hield ik hem voor. “Je eigen onderneming starten.” De zaken begonnen voor Vincent steeds beter te lopen. Mede met zijn nieuwe ‘thuis’ in Beek en Donk begon het totaalplaatje steeds beter te worden. “Het gaat om de energie die je er zelf instopt. Vincent was enorm goed met mensen, enorm vriendelijk. Dat hoorde ik ook terug bij de uitvaart.”

Onheilstijding
Want op 19 juli van dit jaar was er ineens die verschrikkelijke onheilstijding. Richard was net terug van een weekend weg in Duitsland. Om 22.26 uur ging de bel, de politie stond aan de deur. “Onwerkelijk en het nog niet kunnen beseffen, wilde ik gelijk alles weten, hoe het gebeurd was.” Direct schiet Richard in de regelstand. Te beginnen met het slechte nieuws vertellen aan zijn ouders. “Mijn moeder heeft altijd tegen Vincent gezegd: ‘als je maar oppast. Ik wil niet dat de politie hier aan de deur komt’. Ik ben blij dat ik het heb verteld, in plaats van de politie. Dit wil je als kind niet vertellen aan je ouders, je doet het uit plichtsbesef. Er is op dat moment geen andere keuze mogelijk.” Daarna volgde het regelen van de uitvaart, het drukwerk voor de rouwkaart, steunen van zijn ouders. En na de begrafenis de drukte om alles ook financieel inzichtelijk en op orde te krijgen.

Tijd om zelf te rouwen is er op dat moment nauwelijks. Richard hoort de verhalen van vrienden en bekenden en hoe Vincent deze mensen geraakt heeft met zijn aanwezigheid, zijn steun en het werk dat hij hen heeft bezorgd. “Vincent was een mensen-mens. Iedereen kent hem als een sociaal mens. Hij heeft zoveel mensen geraakt in zijn leven, was voor hen enorm belangrijk. Het gaat er uiteindelijk niet om hoe oud je wordt, maar om hoeveel mensen je positief raakt. Dat plaatst dingen wel in perspectief.”

Vanuit die gedachte zet Richard nu het levenswerk van zijn broertje voort in Vince People B.V. Met de gedachte die Vincent juist kenmerkte, zoveel mogelijk mensen raken op een positieve manier. Bijna een half jaar na het tragische ongeval in Beek en Donk, is er ruimte om terug te kijken op de afgelopen zware periode, met een lach en een traan. Hij is trots op zijn broertje: “En trots dat ik voor Vince werk.”