Binnen kijken bij... de Sint-Leonarduskerk

We kennen allemaal bijzondere, historische gebouwen in Laarbeek. Maar wat gebeurt er nu precies achter de deuren van die gebouwen? DeMooiLaarbeekKrant gaat op onderzoek uit.

Tekst: Remco Spierings

Ditmaal is de redactie in de Sint-Leonarduskerk in Beek en Donk. Deze kerk werd in 1897 gebouwd en is inmiddels dus al zo’n 125 jaar oud. Helaas is de Sint Leonarduskerk in 2013 aan de eredienst onttrokken en wordt het gebouw nauwelijks meer gebruikt. De Sint-Leonarduskerk is zo’n 68 meter hoog.

Via een zijingang kom ik samen met ‘Joker Jos’ (hij wordt af en toe gevraagd om wat klusjes te doen binnen de kerk, vandaar de naam ‘joker’) de kerk binnen. Op wat daglicht door de prachtige glas in lood-ramen na is het erg donker in de kerk. Vandaar dat er door Jos direct twaalf schakelaars worden omgezet waarna de kerk helemaal verlicht is. Op het eerste oog ziet de kerk er nog onaangetast uit. De kerkbanken staan er nog in volle glorie, de biechtstoelen zijn aanwezig en het altaar ziet er nog prachtig uit, maar toch kruipt het gevoel bij me binnen dat deze kerk al 8 jaar niet meer gebruikt wordt. Enkele uitzonderingen daargelaten, zoals de live-uitzending van DJ La Fuente toen WiSH in 2020 niet door kon gaan.

Langzaam maar zeker wordt ik wat zenuwachtiger. Nu staan we namelijk nog op de begane grond, maar het is de bedoeling dat we ook in de kerktoren gaan kijken. Via een houten wenteltrap komen we aan op de ‘eerste verdieping’ van de kerk. Hier zong het koor vroeger en op deze plek kijk je prachtig uit over de indeling van de kerk. Inmiddels is dit koorstuk wel gedateerd en staat het vol met rommel en houten platen. Maar goed, op weer naar die houten wenteltrap om nóg hoger de kerktoren in te gaan. Via ik schat zo’n 50 treden komen we aan bij de volgende verdieping van de kerk. In dit gedeelte van de kerk zie je hoe de constructie van het dak gebouwd is. Via een houten loopplank kom ik aan bij wat raampjes waardoor ik naar buiten kan kijken en inmiddels zie ik dat we al erg hoog in de kerk staan. Om nóg hoger de kerktoren in te gaan moet ik echter gaan klimmen op houten ladders. Voor nu zag ik dat niet zo zitten, maar daarom heb ik extra respect voor enkele vrijwilligers die met Kerst helemaal bovenin de kerktoren klimmen om deze te versieren. Deze komen dan tot een hoogte van de bovenste luikjes die je in de kerktoren ziet. Gelukkig komt het voor mij niet zover, want ik ben alweer blij als ik met beide beentjes op de grond sta.

Het is zonde dat de kerk al enkele jaren leegstaat. Voor de parochie kost het zo ieder jaar weer geld. Als het gaat vriezen moet de kerk bijvoorbeeld vorstvrij gehouden worden en ook de kerkklokken vergen onderhoud. Inmiddels liggen er plannen voor 25 appartementen die in de kerk gebouwd moeten worden, bestemd voor mensen die 24-uurs zorg nodig hebben. De kogel is door de kerk, al moeten er nog wel een aantal procedures doorlopen worden.