"We hebben nog steeds een kei fijn leven"

Beek en Donk - Het is carnaval 2019. De vier prinsen van Laarbeek staan in de grote carnavalstent in Aarle-Rixtel klaar voor de sleuteloverdracht. Vanaf een afstandje bekijken Arian en Marieke de Groot het feestelijke tafereel toe. Ze beseffen maar al te goed dat eigenlijk zij daar hadden moeten staan. Arian als Prins XLVII van Ganzendonck, bijgestaan door prinses Marieke.

Maar het leven gaf een andere wending, zoals het leven dit eigenlijk al te vaak heeft gedaan bij de familie De Groot. Als een van de weinigen wist zoon Daan dat zijn vader de nieuwe prins zou worden. Op de dag dat Arian als prins de wereld in zou stappen, zou Daan nog een chemokuur hebben. Maar dat kwam er allemaal niet van. Zo'n twee weken ervoor verloor Daan (10) zijn ongelijke strijd. Op de dag dat hij eigenlijk 11 zou worden was de afscheidsdienst. En daar vertelde Arian dat hij eigenlijk prins had moeten worden. "We zouden het met zijn vieren doen, of niet", gaf Arian later aan over het prinsschap van Ganzendonck.

En dus is het zo dat tijdens de sleuteloverdracht in Aarle-Rixtel Arian en Marieke niet op het podium staan, maar ernaast. Met een pilsje in de hand. "We hebben bijna vier dagen aan alles meegedaan. De carnavalsvereniging is ook een heel fijn clubje. Daar hebben we al acht jaar steun aan en ze hebben ons kei goed geholpen. Zo ook ons vriendenclubje 'Hepie' en onze familie." Carnaval beleven ze, ook met zoon Teun, op een hele andere manier dan ze een half jaar eerder voor ogen hadden. "Ik had af en toe echt wel een momentje van 'daar hadden wij moeten staan'. Die echte momenten waar een prins later op terugkijkt van dat die echt gaaf waren", vertelt Arian. Ook voor Marieke was het een feest met een dubbel gevoel. "De mensen laten je echt wel in je waarde. Maar als ik het nummer 'Leef' van André Hazes hoorde had ik het soms wel moeilijk. Dat is een nummer dat je met carnaval veel hoort, maar we draaiden het ook op de uitvaart van Daan. Het ene moment kon ik het goed hebben, op andere momenten liep ik de kroeg even uit."

Bijna een jaar later blikken Arian en Marieke terug op de heftige periode rondom het verlies van Daan en de bijzondere carnaval die ze meemaakten. "Het valt op het moment niet tegen. We hebben nog steeds een kei fijn leven, ondanks de mindere momenten. Je mist hem nog elke dag. Zijn sterfdag, 14 november, was een lastige dag. We kregen toen veel kaartjes en berichten en dat is kei fijn."

Met tegenslag weten Arian en Marieke inmiddels wel om te gaan. Zoon Teun (9) heeft dezelfde gen-afwijking als grote broer Daan. En wat de toekomst voor hem brengt is ongewis. "Hij is nu redelijk stabiel. Het gaat minder slecht als we verwacht hadden. In 2017, bij zijn tweede tumor, kregen we te horen dat hij nog maar drie maanden te leven zou hebben. Afgelopen januari, kort na het overlijden van Daan, moest Teun naar het ziekenhuis. Dan ben je meteen weer aan de beurt. Het loopt allemaal door elkaar heen. Er is nu een nieuwe therapie die lijkt de tumoren stil te zetten. Wat de therapie op lange termijn doet met Teun is onzeker. Het is te hopen dat we die lange termijn hebben."

Ondanks alle slechtnieuwsgesprekken die ze ook het afgelopen jaar weer hebben gehad, staan Arian en Marieke positief in het leven. "Dat lukt goed zat. Het fijne ondanks alles is dat we ons eigen leven kunnen leiden. Mensen maken zich te druk om de verkeerde dingen. Veel mensen doen bijna alles voor het beeld naar de buitenwereld. Zorg eerst eens dat je het zelf goed hebt. Geluk zit hem bijvoorbeeld niet in een dagje weg, maar meer in de gewone dingen zoals Teun elke dag naar school brengen. We hebben ons werk, mede door de klanten en de mensen die voor ons werken, flink weten in te perken, zodat we ook daadwerkelijk tijd hebben voor 'thuis'. Door wat wij hebben meegemaakt worden je ogen wel geopend. We zijn nu veel meer bezig om herinneringen te maken. In maart wordt Teun tien, wie had dat gedacht. Wij zijn niet zielig, zo willen we ook niet gezien worden. Luister maar eens naar het nummer 'Rollercoaster' van Danny Vera. De Nederlandse vertaling. Dat had ons leven kunnen zijn."