Hoe is ‘t nou met: Jan Vialle

Beek en Donk - Veertien jaar geleden was hij een bekend gezicht in Donk en omstreken. En al heeft hij met een verhaal over de Edah op het Piet van Thielplein al jaren geleden in de krant gestaan, wij zijn toch benieuwd hoe het Jan Vialle nu vergaat.

Winkels zijn de afgelopen decennia ontzettend veranderd. Jan Vialle en zijn vrouw Ria kunnen zich de winkels uit hun jeugd nog goed voor de geest halen. Jan, die in mei tachtig wordt, praat honderduit over de fijne tijd in de winkel en ook hoe de tijden veranderd zijn. “Ik ben achter de toonbank begonnen. Alle spullen waren los in de verkoop. We verkochten alles, van kippenvoer tot groene zeep. Het zat allemaal in zakken en de groene zeep haalde ik uit een ton. In het Edah-museum in Helmond zie je nog precies hoe het zestig jaar geleden ging.”

Grote verandering
In de jaren 50 kwam de eerste grote verandering. Er werd door een aantal kruideniers op een andere manier van winkelen overgegaan. Het was een werkwijze uit de Verenigde Staten: zelfbediening. Klanten deden hun producten zelf in een mandje en rekenden bij een kassa af. In 1961 kwam in Nederland een nieuwe wet die ondernemers de mogelijkheid bood meer producten naast elkaar in een winkel te verkopen. Daarna was het fenomeen supermarkt niet meer te stoppen. Jan werkte in Eersel toen hij in 1982 de Edah aan het Piet van Thielplein overnam. “Alleen vishandel De Beer zat er toen”, lacht Jan. “De winkel was op franchisebasis en we werkten volgens de Edah-methode.” In de periode dat Jan de winkel had, breidde hij het pand naar beiden kanten uit. Naast zijn werk in de winkel richtte Jan ook lange tijd Etos-winkels in. In de loop der jaren zag Jan de winkels veranderen. Het aantal producten breidde uit en ook de winkeltijden werden ruimer. “Nu is de winkel ook op zondag open en ’s avonds veel langer”, vertelt Jan. “Ik ben stiekem blij dat dit veranderde nadat ik stopte, al had ik geen hekel aan het werk.”

Mooie herinneringen
“Mijn werk was eigenlijk mijn hobby”, lacht Jan. “We waren een familie. Met een leuke club personeel werkte ik zo’n zeventig tot tachtig uur per week. Geld verdienen is belangrijk, maar nog belangrijker is het dat je zin en plezier hebt in het werk. Dat had ik. Dan voelen de uren die je moet maken niet als een belasting. Mensen hebben niet in de gaten hoeveel werk je achter de schermen hebt. Met een onderneming ben je eigenlijk dag en nacht bezig.”

Jan en vooral Ria herinneren zich ook maar al te goed hoe het was als ’s nachts het alarm van de winkel afging. “Jan moest dan midden in de nacht naar het Piet van Thielplein”, herinnert Ria. “Ik bleef thuis bezorgd achter. Meestal was het niets, maar je wist maar nooit.” Jan vertelt dat hij ooit bij zijn winkel aankwam en dat de politie hem voor liet gaan. “Ga jij maar voor. Jij weet de weg”, lacht Jan. “Dat zei de politie dan. Ik mocht dan heldhaftig voorop en al was het meestal vals alarm, van slapen kwam die nacht dan weinig meer.”

Nieuwe winkels
Nu ziet Jan op het Piet van Thielplein veel nieuwe winkels komen die veel meer aan thuisbezorging doen. Net als in de supermarkt kun je merken dat het eetpatroon van de Nederlanders veranderd is met veel meer buitenlandse producten uit Azië of Italië. Jan houdt zelf ook van koken en doet dit bijna dagelijks. “Wel veel de Hollandse pot”, vertelt hij. Verder is de tuin een mooie tijdsbesteding en vinden ze het leuk om hier en daar een praatje te maken. Met veel genoegen en mooie herinneringen kijkt het echtpaar op de tijd in de Edah terug.