Gek van..... IJslandse paarden

Waar bent u gek van? Allemaal hebben we vroeg of laat wel een hobby. Een passie. Een deel van je leven waar je vol hartstocht voor gaat.  Voor sommigen is het zelfs een overtuiging en levenswijze. Redacteru Jac Babin portretteert de mensen die ergens ‘ Gek van....’  zijn.

Aan de muur enorme foto’s van haar troeteldieren. “IJslandse pony’s”, zegt DeMooiLaarbeekKrant bewonderend. “Paarden!”, zo corrigeert Marieke van Rijn (35) uit Mariahout. “IJslandse paarden! Pony’s, dat is vloeken in de kerk.” Na deze terechtwijzing, volgt een boeiend interview over haar bijzondere passie.

Op 6-jarige leeftijd kwam Marieke in aanraking met paarden. Haar nichtje nam haar mee naar de familie Blom in Zijtaart. Een bekende naam in het wereldje van de IJslandse paarden. “Met regenlaarsjes aan en een legging in plaats van een rijbroek. Rijden op een IJslands paard. Ik was meteen verkocht.”

Bijzondere eigenschappen
“Ik heb ook wel op andere paarden gereden”, zo gaat Marieke verder. “Steeds keerde ik terug naar het IJslandse paard. Ze hebben weinig nodig en met hun wintervacht kunnen ze uitstekend tegen de kou. Ze hebben geen stal nodig. Met hun wilde manen hebben ze een robuuste uitstraling.. Een IJslands paard is ‘koel in het hoofd’. Dat wil zeggen makkelijk in de omgang, rustig en niet gauw bang. De Vikingen gebruikten ze om er lange afstanden mee af te leggen en schapen te drijven.

Troetelkinderen
“Op mijn twintigste kocht ik zelf een paard. Het werden er in de loop van de jaren… vijf. Na mijn scheiding vond ik voor mijn troetelkinderen onderdak bij het 90-jarige echtpaar Jan en Mariet in Sint-Oedenrode. Ook paardenliefhebbers.”

“Mijn troetelkinderen? Tjaldur, Trausti, Disa en Kongur. Kongur is een vierjarige hengst. Hij loopt momenteel in een natuurgebied in Liempde. Disa is een vierjarige merrie, zij krijgt een veulen. Zij moet nog ingereden worden. Trausti is mijn pronkstuk. Een zeventienjarige merrie. Ik kocht haar in Denemarken. Jora is een zeventienjarige merrie. Ik berijd haar recreatief. Tenslotte Tjaldur, die is eenendertig jaar en blind. Hij geniet hier van zijn ouwe dag. Ik heb met al mijn troetelkinderen een band. Het lijkt alsof het mijn eigen kinderen zijn. Toen Disa met hoornvliesontsteking geopereerd moest worden in Utrecht, bezocht ik haar elke dag. Mijn aanwezigheid stelde haar gerust. Ik raak aan mijn paarden gehecht. Verkopen is dan erg moeilijk. Daarom verkoop ik alleen paarden als ze nog veulen zijn.”

Gangenwedstrijden
“Er bestaan wedstrijden voor IJslandse paarden. Welk paard heeft de mooiste gang. Een IJslands paard beheerst naast de stap, de draf en de galop vaak nog twee gangen meer, de tjölt en de telgang. Het is moeilijk uit te leggen hoe er dat precies uit ziet. Een jury geeft punten. Nee, ik leid mijn paarden niet zelf op. Trausti is mijn wedstrijdpaard.”

Diagnose
“Aanvankelijk vonden mijn ouders mijn obsessie voor IJslandse paarden onzin. Een (te) dure hobby. Nu is mijn vader vaak hier bij de paarden te vinden en helpt hij mee. Vijf paarden, dat is een heleboel werk. Ik denk dat mijn vader het nu leuk vindt, evenals mijn vriend.”

“Marieke”, zo begint DeMooiLaarbeekKrant voorzichtig. “Wat denk je nou zelf van deze passie? Is het niet een beetje bizar, knots, mesjogge… die passie van jou voor IJslandse paarden?”
“Inderdaad”, lacht Marieke. “Je moet er wel een beetje knots voor zijn. Het is behoorlijk uit de hand gelopen. Ik geef het toe.”