Gek van... Knippen

Bep Vogels uit Beek en Donk is al 50 jaar knipgek. Als ambulant kapster, sjeest ze de omgeving af. Telkens een tevreden klant achterlatend, met een nieuw kapsel, een hip kleurtje, of gewoon gekortwiekt. Eindelijk eens iemand in deze rubriek die gek is van haar beroep.

Bep Vogels, spontaan, vlotte babbel, wist al op haar dertiende, dat ze kapster wilde worden. “Mijn nichtje had een kapsalon. Als ik daar kwam om geknipt te worden, genoot ik van alles wat ik daar zag, rook, hoorde, voelde… Dàt wilde ik worden! En niks anders!” Vader en moeder Hurkens uit Veghel dachten er anders over. Hoewel Bep geschikt was voor de MULO, werd het LHNO. Om daar de dingen te leren 

Kappersschool
“Ik heb het daar een jaar uitgehouden”, lacht Bep. Ik wilde weg van die school, naar de kappersschool. Uiteindelijk kreeg ik van mijn ouders toestemming om een kappersschool te zoeken. Als het mij zou lukken om een kappersschool te vinden, die mij op deze jonge leeftijd wilde aannemen, dan mocht ik van school. Waarschijnlijk dachten ze, dat dat toch niet zou lukken. Ik maakte een lijstje met kappersscholen uit de omgeving. Met de bus en in mijn eentje, bezocht ik ze. Overal werd ik afgewezen. Ik was te jong. Nog erger, ik kreeg in de gaten dat ze elkaar belden. Pas op! Er komt een grietje van dertien in haar eentje. Veel te jong. Niet aannemen! De laatste school van mijn lijstje was in Den Bosch. Die directeur zei tegen mij: “Ik ga nu iets doen wat niet mag. Ik ga jou aannemen, maar stel me niet teleur…

Avonduren
“En ik stelde hem niet teleur”, zo gaat Bep verder. In vier jaar tijd doorliep ik de opleiding. In de avonduren volgde ik opleidingen voor het herenvak, voor visagiste en manicure. Tussendoor haalde ik het middenstandsdiploma. Na enige jaren in verschillende kapsalons gewerkt te hebben, ben ik als ambulant kapster voor mezelf begonnen. Ik ben die directeur later nog wel eens tegen gekomen. Hij viel bijna van zijn stoel, toen ik hem vertelde hoe het met mij verder was gegaan.”

Ambulant kapster
Eindelijk is het even stil en kan DeMooiLaarbeekKrant een vraag stellen: “Bep, wat is nou zo leuk aan het beroep van ambulant kapster?” Het antwoord laat niet lang op zich wachten: “Ik geniet van mijn sociale contacten, de leuke en vaak vertrouwelijke gesprekken, de band die ik met mijn klanten op heb gebouwd, de tevredenheid die ik na afloop op hun gezichten zie. En…, maar nu gekscherend, de puinhoop die ik achterlaat als ik het pand verlaat, haha. Nee hoor, bij oudere klanten ruim ik alles netjes op!

Jubileum
Deze maand zit Bep al vijftig jaar in het kappersvak. “Leuke mijlpaal, meer ook niet”, volgens Bep. “Veel aandacht ga ik er niet aan besteden. Haha, trouwens wat moet ik? Een maandje extra kort knippen? Bij iedereen ‘50’ in zijn kapsel? Ik kijk liever naar de toekomst. Ik hoop dit beroep nog héél lang te kunnen uitoefenen. Kapper Donkers uit Donk is daarbij mijn voorbeeld.”

Diagnose
Volkomen knipgek! Soms is het zelfs Bep, even teveel. Ze gunt zich dan een korte vakantie. Daarna moet ze als een gek aan de slag om die knipachterstand weer in te halen. DeMooiLaarbeekKrant wenst Bep proficiat met haar jubileum.