Twaalf ambachten… en een paar ongelukken Theo en Ineke Verhoeven-Van Lamoen 50 jaar getrouwd

Beek en Donk - De fabriek van Piet van Thiel was de voedingsbodem voor de 50-jarige verbintenis van de uit Amsterdam afkomstige Theo met de in Vught geboren Ineke.

Door het werk van zijn vader kwam Theo vanuit de Warmoesstraat in Amsterdam via Nijmegen terecht in Eindhoven en daarna als verkoper bij de schroefbouten en moerenfabriek van Piet van Thiel in Beek en Donk. “Bij de ingang had je daar de receptie”, vertelt Theo, “daarnaast was de garage van meneer John en daarnaast was de afdeling verkoop”. De telefoniste/receptioniste was Ineke, waar de jonge Theo als een blok voor viel. Het samenzijn van de twee geliefden op dezelfde fabriek heeft overigens niet zo heel lang geduurd, want Theo werd verboden nog met de telefoniste om te gaan, op straffe van... “Dat heeft hij nooit durven zeggen, want ik was een goede kracht!” Deze manier van optreden was heel gewoon in die tijd. De baan van Ineke stopte, ook heel gebruikelijk, op het moment dat het stel kinderen kreeg.

In de eerste woonplaats van het paar, Venlo, werd Yvonne geboren. Ineke nam voor een paar uren in de week haar oude baan weer op bij een meubelzaak in de buurt. Ook bij Océ-van der Grinten heeft Ineke haar kwaliteiten als telefoniste/receptioniste laten gelden. Theo was inmiddels gaan werken voor een Duitse firma. Toen ze naar Beek en Donk kwamen werd Debbie geboren in een huis aan de Leliestraat en op het huidige adres aan de Pater Vogelstraat zag zoon Koen het geboortelicht. Theo merkt met een lach op, dat hij daarna nooit meer gedacht heeft aan verhuizen(!) Ineke en Theo benadrukken dat ze ook erg blij zijn met de ‘aangetrouwde kids’, of in het Brabantse dialect ‘de kouwe kant’. De kinderen zorgden voor zeven kleinkinderen met de namen: Evi, Suus, Nikki, Janne, Pleun, Bo en Jess.

Vanaf 1984 komt er een Zweedse firma op de weg van Theo, waarvoor hij longlifelampen aan de man brengt. In 1988 kreeg hij het verzoek de eerste dochterfirma buiten Scandinavië op te richten: Luma Nederland, later Aura Light. Op zijn 60ste vond Theo het genoeg en stopt hij met werken. Nu hij 75 is, kan hij het toch niet laten en werkt hij nog één dag in de week als mystery guest en demonstrateur voor een Duitse gereedschapsfabrikant.

Dieptepunten waren er ook. Vooral de ondernemende Theo is erdoor geplaagd. Zijn passie voor steden en vooral zijn geboortestad leidde ertoe, dat hij op het Rembrandtplein in de hoofdstad werd aangereden en in het ziekenhuis wakker werd onder een scan. Met onder andere een gebroken schouder, enkele zwaar gekneusde ribben en een gebroken jukbeen werd hij na een paar weken naar Helmond vervoerd om te revalideren. Het jaar erop wordt hij als fietser klemgereden door een lijnbus op de Donkse brug.

Geheim van het huwelijk van Ineke en Theo: “Ieder je eigen ding doen, maar toch aandacht hebben voor gezamenlijke interesses.” Een belangrijke overeenkomst is de belangstelling voor verre reizen. Ondanks de op het moment wat mindere gezondheid van Theo is het de wens van allebei nog eens een mooie reis te maken door Azië, want dat werelddeel heeft hun hart gestolen. Ook het Midden-Oosten, met name Dubai, is een bestemming die nog op de bucketlist van Ineke en Theo prijkt.