Gek van… honingbijen

Kees van Kollenburg uit Lieshout, is gek van honingbijen. Als enthousiast hobbyimker, heeft hij zo’n dertig kasten. Vol vuur vertelt hij over zijn passie. Lees hieronder over de wonderlijke wereld van de honingbij. Hoe die met hun piepkleine lichaampjes bergen werk kunnen verzetten…

Kees woont aan de buitenrand van Lieshout. Enthousiast natuurliefhebber, duivenmelker, imker en vlotte verteller. Als ‘menneke’ van een jaar of tien mocht hij op familiebezoek in Liempde. Twee neven hadden daar een bijenstalletje. “Ik moest van hen op afstand blijven, in mijn kort ‘bruukske’. Waarom mocht ik niet dichterbij?” vroeg ik me nieuwsgierig af. Toen stak een bij me in mijn bil. Dat deed verdomd zeer. Interesse voor bijen was gewekt.”

Ontslag
“In 2015 werd ik ontslagen. Dat deed ook pijn, want ik kwam thuis te zitten. Toch was dit achteraf gezien het beste wat me kon overkomen. Keesje had namelijk een stevige burn-out; opgebrand. In het Gemerts Nieuwsblad zag ik toen een advertentie over een basiscursus bijenhouden. Die ben ik gaan volgen. Ik begon met één volk.

“In 2016 werden dat meerdere volken. Steeds meer werd ik gefascineerd door die wonderbaarlijke bijenvolkjes. Uren heb ik doorgebracht op de vlonder tussen de kasten om te kijken wat ze allemaal aan het doen waren. In boeken las ik hoeveel kilometers ze zich van de kast verwijderden. Ik las over hun ingebouwde navigatiesysteem waarmee ze het landschap vastlegden en moeiteloos hun kast weer terugvonden. Ik las over hun manier van communiceren met een dansje. De grootste verrassing kwam als ik in de kast keek en zag waar ze met zijn allen toe in staat waren. Ingenieuze raten bouwen en die vullen met broed en vele, vele kilo’s honing.”

Korte cursus bijen
“Een bijenvolk bestaat uit 1 koningin, tienduizenden werkbijen (vrouwtjes), honderden darren (mannetjes) Dus bijna allemaal vrouwvolk”, lacht Kees. Bij elkaar ongeveer 45000 bijen. “De koningin is ietsje groter. Ze heeft een iets langer achterlijf. Werkbijen verzamelen nectar, stuifmeel, water en hars van boomknoppen. Van de nectar maken ze honing. Van de hars een soort kit: propolis. “Vrouwvolk is wreed” zo gaat Kees verder. ”Als de jonge koninginnen bevrucht zijn, worden in de nazomer de darren de kast uitgewerkt en gaan een zekere dood tegemoet. Hun taak zit er op. De grootste beloning van de bijen voor de imker is de honing. Hij jat hun honing in ruil voor onderdak en wat suikersiroop om de winter door te komen.”

De praktijk
Kees nodigt redacteur en fotograaf uit voor een stukje praktijk. Op een beschut gedeelte van de tuin staan vier bijenkasten op een vlonder. Bijen vliegen af en aan. Het is daar een gezoem van jewelste. Uw redacteur volgt schoorvoetend. Uw fotograaf heeft meer lef. Dat moet hij bekopen met een venijnige steek in zijn nek. Dat geeft de mooie foto bij dit artikel wat meer achtergrond. “Voel maar eens hoe warm het in zo’n kast is”, zegt Kees. Uw redacteur legt aarzelend zijn hand op de geopende kast, om die daarna razendsnel weer terug te trekken. Je ziet de bijen rondkruipen onder een flinterdun stukje folie. Als goedmaker voor alle ontberingen biedt Kees een potje door hemzelf geslingerde honing aan…

Diagnose van DeMooiLaarbeekKrant
Sorry Kees, inderdaad, sta-pel-gek van bijen, maar we hoorden je ook zeggen: “Eindelijk een hobby die geen geld kost! “ Bij elkaar is dat, … zo gek nog niet!