Column Rudy: Och ja...witte nog?

Hebben jullie ook van die momenten, zogeheten ‘Sport Flashbacks’, dat je nog eens terugdenkt aan sportgebeurtenissen, of sportidolen of zomaar activiteiten die voor altijd in je geheugen gegrift staan en heel snel op te roepen zijn, om ze weer de revue te laten passeren? Ja? Mooi he! Zet ze maar eens achter elkaar en je geniet, huivert of wat dan ook en in één ruk ben je teruggeworpen in de tijd en geniet je weer! Zo blijft mij altijd die pose bij, van Jaap Jongbloed, als Müller die 2-1 maakt in de WK-finale van ‘74! Met beide benen op de grond, en met zijn rechterhand wijzend waar Müller die bal neer moet leggen. Of die bal op de paal, in de laatste minuut in de finale van het WK ‘78? Ik denk elke keer weer als ik die zie, dat Rensenbrink hem er nu wél in schiet! Absurd! En dan zie ik ook nog vaak die ‘weergaloze’ goal van van Basten in de Ek-finale van ‘88, waar ‘wij’ toen de finale winnend konden afsluiten, terwijl de finale al enkele dagen eerder gespeeld was, zoals zovelen dat beaamden, met die ‘penalty versiering’ en die mooie sliding van van Basten, tegendraads gepakt en Immel kansloos latend...geweldig! Zo zal ook immer het huiver moment van de teen van Casillas voorbij komen, waardoor we geen wereldkampioen werden in 2010 en waar we vier jaar later juist wél tegen de spanjaarden floreerden met die memorabele overwinning, met goals van van Van Persie (flying dutchman) en van Robben...”ja, het is zo’n dag!” 

Tja, de laatste jaren, daar is mij niet veel van bijgebleven of blijven hangen, of het moeten de enorme teleurstellingen zijn dat we óf niet ver in het toernooi kwamen óf ons niet kwalificeerden! En dat zal waarschijnlijk voor het volgende toernooi óók heel moeilijk gaan worden! Dit zijn dan enkele voetbalherinneringen die je niet zal vergeten, maar ook diverse sporters zul je je op één of andere manier blijven herinneren. Zo was daar eens Ben Johnson die als een raket uit de startblokken kon komen, of een George Foreman, de oudste zwaargewicht bokser ooit, die later opgevolgd werd door Mike Tyson, die gewoon iemands oor afbeet! Ook zat je aan de tv gekluisterd als Björn Borg moest tennissen, geweldig om te zien die wedstrijden tegen McEnroe, Lendl, Connors, de dames met Chris Evert, Navratilova, Graf en die bloedmooie Gabriela Sabatini, waar later een onweerstaanbare parfum naar genoemd is...heerlijk! Ja joh, wat denk je verder van de Tour de France, waar meerdere beroemde wielrenners naam hebben gemaakt, maar waar voor mij toch nog altijd Armstrong er boven uitsteekt. Wat hij ook op zijn boterham had gesmeerd, hij won toch. Waarom titels afpakken, als vele winnaars vóór hem óók niet met een boterham met pindakaas hebben gewonnen? 

Nog even vlug vernoemd, voordat ik aan mijn tax van woorden kom te zitten, een persoon die momenteel me erg intrigeert... Femke Bol, met haar héél hoog stemmetje als ze in de adrenaline zit, ongelooflijk veel plezier er in heeft en een immense drive heeft om elke wedstrijd weer beter en sneller te lopen. Gesteund door haar maatjes en succes gegund door iedereen. Geniet de komende zomer van elke sporter die geniet!