Witte gij't nog? Dierenspeciaalzaak
NULLWitte gij't nog? Dierenspeciaalzaak ‘Safari’
Dierenspeciaalzaak ‘Safari’ in Beek en Donk was eigendom van de familie Van Eerd. Noud en Marietje van Eerd en hun 5 kinderen woonden in het huis naast de zaak. Witte gij't nog?
Noodzaak
Dit huis was niet zonder reden gelegen op een steenworp afstand van zuivelfabriek ‘De Eendracht’. Dat kwam zo: Kis (Kees) van Eerd, de vader van Noud had een molen aan de Molenweg in Beek. In de tijd tussen de twee wereldoorlogen werd het vak van molenaar onaantrekkelijk omdat de boeren hun graan graag op tijd gemalen hadden, terwijl de molenaar afhankelijk was van de grillen van de wind. Om een lang verhaal kort te maken werd de molen verkocht en kocht Kis een huis naast de melkfabriek. Hij bouwde er een maalderij bij. De boeren hoefden dan het graan ’s morgens –tegelijk met de melk- maar aan te leveren en de dieselmolen van de maalderij stond er garant voor dat het graan werd verwerkt. Dit was ook het werkterrein van Noud, de oudste zoon van Kis, die thuis meehielp. In de Tweede Wereldoorlog verzorgde Noud de verdeling van gestolen voedselbonnen onder de onderduikers, een levensgevaarlijke bezigheid. Langzamerhand verdween het beroep van molenaar, doordat gespecialiseerde bedrijven grote hoeveelheden gingen verwerken en bedrijven als CNV en Victoria mengvoeders opkwamen.
Hart
Dit was het moment waarop zoon Noud besloot het roer om te gooien en een dierenspeciaalzaak te beginnen, genaamd ‘Safari’. Om van elk onderwerp wat te weten verdiepte Noud zich in de materie en dus ook in de hengelsport, een van de grote drijfveren van de winkel. Daarnaast verkochten ze ook veel vissen, waar Noud alles van af wist. In november 1981 was het hart van Noud dermate slecht, dat het moest worden voorzien van een nieuwe hartklep. Menig Beek- en Donkenaar mocht het ritmisch tikkende hart –in het levende lijf van Noud- beluisteren. Het was tegelijkertijd het sein om met de zaak te stoppen. Geen van de kinderen had de ambitie de zaak over te nemen. Dat was niet zo verwonderlijk, want Kees, de oudste zoon, was bezig met een studie en nog erg jong. Noud ging echter niet achter de geraniums zitten, maar maakte van zijn hobby’s zijn werk. Naast het jaarlijkse hengeluitje met vrienden was dit toch vooral de muziek.
Muziek
Noud was heel gedreven in genealogie, het uitzoeken van de stamboom van bekende families uit Beek en Donk. Daarnaast was hij erg graag bezig met taal en was als eindredacteur betrokken bij het blad Rond O&U, het lijfblad van de harmonie. Met zijn maat Harry van den Heuvel bestierde hij als bestuurslid het wel en wee van Gezelschap St. Isidorius, een herensociëteit. Zoals gezegd was muziek zijn belangrijkste hobby. Als lid van de Zo Goed Als Koninklijk Erkende Muziekvereniging was hij als slagwerker actief en bevond hij zich onder leeftijds- en gedachtegoedgenoten. Binnen O&U verzorgde hij jaren mede de jeugdopleiding. Toch werd Noud ook geen verdriet bespaard. In 1998 moest hij onverwacht afscheid nemen van zijn vrouw Marietje, van wie hij erg veel hield. Nog harder trof hem het overlijden in 2005 van zijn oudste zoon Kees. Noud bleef echter optimistisch en sloeg zich er doorheen. Tot op hoge leeftijd was hij te vinden tijdens tuinconcerten van zijn geliefde O&U. Op 23 januari 2013 ging een markant figuur heen uit Beek en Donk.
