Juf Carla gaat na 30 jaar lesgeven met pensioen

Lieshout - Carla Hupkes (66), geboren en getogen in de Achterhoek, liep als meisje van 6 met haar vriendinnetje Erna naar school en ze vroeg haar wat ze later wilde worden “Juffrouw”, zei Erna. “Ik ook”, zei Carla, en zo is het gekomen. Zij in Halle en Carla is begonnen als invalster in het basisonderwijs hier in Brabant. 

Er was in 1977 helaas weinig werk in het onderwijs en vooral in het katholieke zuiden. Daarom heeft ze een aantal jaren op de Helso gewerkt op rest- en trainingsafdeling, jonge mensen leren werken en later nog als tandartsassistente bij tandarts Beerepoot (ze heeft op school ook menig losstaand melktandje eruit getrokken). Toen de kinderen klein waren heeft ze volwassenonderwijs en alfabetisering in Lieshout gedaan en is ze gaan vervangen op de Fontein. Maar voor een vaste baan heeft ze eerst het katholieke godsdienstdiploma gehaald om les te mogen geven. Toen haar jongste zoon Mathijs naar groep 2 ging is ze een vaste leerkracht geworden op basisschool De Fontein in Lieshout. Samen met Juf Conny heeft zij 28 jaar de kinderen van groep 1-2 en later van groep 3 met heel veel plezier lesgegeven. Nu kleinzoon Ties, de oudste zoon van Mathijs en Mayke naar groep 2 gaat is de cirkel rond en gaat ze stoppen.

Wat vindt u het leukste aan het lesgeven?
“Ik vind het mooi om te zien hoe kinderen zich op hun eigen tempo ontwikkelen en dingen eigen kunnen maken. Ieder kind is uniek met zijn/haar talenten. Om hier deel van uit te mogen maken, maakt voor mij het werken in het onderwijs fantastisch.  Het leukste aan lesgeven in groep 3 vond ik de groei die de kinderen doormaken. Ze gaan ontdekken wat ze leuk vinden, wie ze zijn en wat hun talenten zijn. Ik vind het belangrijk dat ieder kind gezien wordt en zichzelf kan ontwikkelen op zijn eigen manier. De leukste lessen vind ik creatieve vakken, de crea-uren en muzieklessen en dat de kinderen kunnen optreden op het podium. Ik houd ook van gekkigheid en gezelligheid. Ik vind lesgeven met een lach belangrijk. Ervoor zorgen dat kinderen met plezier naar school komen beschouw ik als mijn belangrijkste taak. Ze moeten zich veilig voelen en écht gezien worden.

Wat is er allemaal verandert aan het lesgeven?
Grote verandering is in mijn ogen dat we ieder kind zien zoals hij/zij is en deze eigenheid waarderen. Daardoor kan ieder kind zich ontwikkelen tot een positief en zelfverzekerd mens. Daarnaast passen wij ons onderwijs aan op de behoefte van het kind. Ieder kind leert immers op een andere manier. Dat was vroeger anders. Dan zijn het de computers en het werken met het digiboard, die mijn leven als juf net wat makkelijker maakten. Aan het lesgeven op zich is bij mij eigenlijk niet zoveel veranderd. We maken er met zijn allen leuke dagen van, zoals het altijd is geweest.

Hoe kijk je tegen het met pensioen gaan aan?
Wat het moeilijk maakt om weg te gaan zijn de kinderen, de collega’s en de ouders. Zoveel mensen waarmee ik een band heb opgebouwd. Ik besef ook dat werk staat voor heel veel dingen, het staat voor structuur in je leven, voor een bijdrage leveren. Voor sociale contacten, voor geestelijk uitgedaagd worden en ik weet niet hoe me dat zal bevallen als dat er niet meer is, maar ik denk dat ik fijn ga genieten van de ‘vrije tijd’. Je vraagt dan wel eens aan de ervaringsdeskundigen, hoe vind je het? De een zegt, ‘heerlijk, ik geniet ervan’. Een volgende zegt, ‘ik heb het nog nooit zo druk gehad’. De week gaat er heel anders uitzien, zo las ik van een gesprek tussen drie mensen. De een zegt: ‘ik fotografeer’, de tweede zegt: ‘ik tuinier’ en de derde zegt: ‘ik doe opsporingswerk’. Hoezo opsporingswerk? Jawel, iedere dag zoek ik mijn bril, mijn telefoon, mijn portemonnee, mijn sleutels.   En dat past eigenlijk alle drie bij mij…  vooral die laatste, maar daar zijn ook weer technische snufjes voor…haha!

Voor de mensen die mij nog dag willen zeggen: ik hou niet van een officiële receptie, maar op woensdag en donderdag ben ik na schooltijd nog een poosje op school. Vrijdag ook, nog even, maar dan nemen we ’s middags afscheid van drie collega’s. Vanochtend werd zij thuis al verrast door alle kinderen van Kindcentrum De Sprankel die haar op kwamen halen. Met trommels, pannen en fluiten was het een échte verrassing voor Carla, die van niets wist.