Juf Mariël verlaat na 45 jaar Daltonbasisschool ’t Otterke

Beek en Donk - Op vrijdag 30 september werd juffrouw Mariël Snijders in het zonnetje gezet. Een bekend gezicht van de school gaat van haar pensioen genieten, maar het is zeker geen afscheid.

Eigenlijk wil ze al deze aandacht niet, maar na 45 jaar Otterke is er geen ontkomen aan. In een witte Kever van collega Marjolijn werd juf Mariël de laatste werkdag thuis opgehaald. Een erehaag met kinderen verwelkomde haar en vrouwenband ‘Permanent’ kwam voor deze gelegenheid speciaal nog één keer bij elkaar om Mariël muzikaal uit te zwaaien. De middag werd ingevuld met Mariëls passie; creatief bezig zijn. Kinderen knutselden en traden voor haar op.

Van haken tot geboortekaartjes
De zolder van de familie Snijders ligt vol met allerlei knutselmaterialen en als Mariël de presentjes voor haar afscheid rustig uitpakt roept ze enthousiast naar haar kleindochter; “Daar gaan we mee knutselen!” Er is geen inschatting te maken hoeveel uren Mariël thuis heeft zitten fröbelen om voor de leerlingen die na een jaar haar klas verlieten een origineel cadeautje te maken. Ooit haakte ze voor een hele klas sleutelhangers die op menig puberkamer nog hangen te bungelen. Oud-leerling, ouder en tegenwoordig collega Angelique Korsten organiseerde mede de feestdag en zette nu haar moeder aan het haken. De gehaakte ‘waslijn’ was nodig om gelukwensen van kinderen aan te hangen. Haar eerste leerlingen zijn inmiddels 53 jaar oud en met een juf die geboortekaartjes spaart is de kans groot dat hun geboortekaartjes en die van hun kinderen in haar dikke mappen zitten. Bij de geboorte van een kind wist iedereen op ’t Otterke; Er moet een kaartje naar Mariël! Met Mariël vertrekt ook een juf die alle ontwikkelingen binnen de school meemaakte.

Vrolijke lach
Mariël heeft jaren gedaan wat ze het liefste deed; werken met kinderen. Hun enthousiasme en creativiteit maken haar gelukkig. Met af en toe wat aandacht en eindeloos geduld was het voor haar niet moeilijk om haar ‘diensttijd’ af te ronden. Ze geeft aan dat ze haar werk erg gaat missen. Gelukkig staat tijdens de receptie de nieuwe generatie Snijders al te trappelen om oma helemaal voor zichzelf op te eisen. Mariël gaat samen met haar man Géry genieten van vrije tijd en gezin. Als aandenken aan alle kinderen krijgt ze een puzzel met 1000 stukjes. Daarop staan kinderen en collega’s van het Otterke in het cijfer 45, de jaren die ze op school werkte. Of ze met Géry veel onder de door de kinderen samen gemaakte deken gaat zitten? Het valt nog af te wachten. Stilzitten is niet aan Mariël besteed, net als in het middelpunt staan en afscheid nemen. Achteraf heeft ze ontzettend genoten van deze bijzondere dag en is iedereen die hiervoor zorgde ontzettend dankbaar.