Cafetaria Slegers vijftig jaar een begrip in Lieshout
NULLCafetaria Slegers vijftig jaar een begrip in Lieshout
Lieshout – Cafetaria Slegers valt nauwelijks op tussen de bebouwing van de Dorpsstraat. Slechts een uithangbord aan de gevel en een glazen deur met afbeelding van een zakje friet markeren de eetgelegenheid die klanten al 50 jaar weten te vinden.
Familiebedrijf
“Het hoeft maar een klein stukje te zijn.” zegt Dorine bescheiden. Haar nicht Manon nam het initiatief om de krant te benaderen. “Er zijn niet veel cafetaria’s die vijftig jaar bestaan”, zegt Manon trots. Willie en Miet Slegers begonnen deze zaak en nu staat dochter Dorine aan het roer. “Ik ben in dit pand geboren en woon er nog steeds”, vertelt Dorine. “Als meisje hielp ik mijn ouders al. Toen mijn vader ziek werd, heb ik zijn taak overgenomen.” Vanaf 1984 staat Dorine vast in de zaak. Tevens heeft ze de zorg voor haar moeder, die 91 jaar oud is. “Ons mam schilt nog steeds de aardappels voor de friet” lacht Dorine terwijl ze samen met Manon vertelt dat de hele familie meehelpt om de zaak draaiende te houden. Haar twee broers en kinderen helpen regelmatig mee.
Een halve eeuw herinneringen
De opa en oma van Dorine bezaten ‘Zaal Slegers’. Vader Willie stond daar regelmatig achter de tap. In 1965 besloot hij samen met zijn vrouw in het naastgelegen pand een frietzaak te beginnen. “Vroeger had je, naast friet, maar enkele snacks”, legt Manon uit. “Nu kun je kiezen uit tientallen producten.” Als ludieke actie verkocht de frietzaak afgelopen weekend de snacks uit de begintijd voor 50 eurocent. Naast het verschil in aanbod is ook de omgeving rondom de cafetaria sterk veranderd. Nabijgelegen collega-bedrijven zoals ‘Cafetaria De Koekoek’ en de supermarkt van Segers zijn verdwenen. Er zijn veel herinneringen aan Lieshout en zijn inwoners. “We hebben klanten die hier al 50 jaar komen”, zegt Dorine. “Je hoort het wel en wee.”
Mantelzorg
Als De MooiLaarbeekKrant - een tikkeltje gemeen - vraagt of moeder en dochter nog wel eens mot met elkaar hebben, moet Dorine glimlachen. “We kunnen erg goed met elkaar opschieten, anders houd je het niet zo lang vol.” De zorg voor haar moeder siert haar. “Ze heeft vannacht niet zo goed geslapen”, zegt Dorine bezorgd. “Misschien vond ze het jubileum toch wel spannend.” Voor het maken van de foto wordt Miet voorzichtig richting de vitrine met snacks begeleid. Dorine schiet even weg voor een haarborstel. Behoedzaam borstelt ze de haren van haar moeder. “Moet ik echt op de foto?” vraagt Dorine bescheiden. “En een klein stukje schrijven, hè.”
