Gek van… rijmen en dichten

Corrie Rovers uit Aarle-Rixtel is gek van rijmen en dichten. Ze spaart gedichten uit kranten, boeken, en tijdschriften. Dat zijn inmiddels tien dikke plakboeken vol! Zelf schrijft ze ook gedichten. Een dikke map met wel tachtig lange gedichten ligt op tafel. “Zelfs al onze vakantieverslagen heeft ze op rijm geschreven”, zegt haar man Jos, met zichtbare trots.

Corrie en Jos
Corrie (79) en Jos (77) vertellen honderduit. Corrie over het rijmen en dichten. Jos maakt van de gelegenheid gebruik om zijn accordeon in de schijnwerpers te zetten. Samen genieten ze zichtbaar van elkaars passie. Redacteur en fotograaf van DeMooiLaarbeekKrant luisteren en zijn onder de indruk.

Gelegenheidsgedichten
De gedichten van Corrie zijn gelegenheidsgedichten. Bij een huwelijk, een geboorte, een sterfgeval, een jubileum, een ziekbed… “Waar anderen een kaartje sturen, stuur ik een gedicht”, lacht Corrie. Ik probeer met mijn gedichten mensen op te beuren, op te vrolijken, een hart onder de riem te steken Ja, mijn hobby kost wat geld aan postzegels.”

‘Aanvankelijk alles in plat ‘Aoles’, nu in het Nederlands”, zegt Corrie spijtig. “Veel mensen begrijpen het dialect niet meer.”

Onderwerpen 
“Het schrijven van gedichten is voor mij een manier om mijn gevoelens te uiten. Hoe trots ik ben op mijn woonplaats Aarle-Rixtel, hoe blij ik ben met de Aarlese kapsalon Astrid, hoe ik mijn vader en moeder bewonder, hoe vrolijk ik ben bij een bruiloftsfeest, hoe ik meeleef met de droevige gebeurtenissen uit het leven van iemand anders, hoe ik ook eigen verdriet een plaats kan geven, Hoe gelukkig ik ben met mijn maatje Jos!” Als Corrie dit gedicht voorleest, verschiet Jos behoorlijk van kleur..

Droevige gedichten
“Het is allemaal zo’n vijftien jaar geleden begonnen”, zo gaat Corrie verder. “Mijn nichtje Claudia, kreeg leukemie. Om haar ziekbed te verlichten schreef ik haar wekelijks, opbeurende gedichten. Ik merkte, dat die erg op prijs werden gesteld. Mijn nichtje is uiteindelijk overleden. Bij haar afscheid heb ik een lang gedicht voorgelezen.” DeMooiLaarbeekKrant vraagt of Corrie dat gedicht wil voorlezen. Het is een mooi en ontroerend gedicht. Al lezende komen bij Corrie de emoties van toen opnieuw naar voren.. Met zichtbare moeite haalt ze het einde van het gedicht.

Vrolijke gedichten
“Gelukkig zijn er ook vrolijke gedichten”, zegt Corrie. Op verzoek leest ze voor. Een prachtig gedicht over de Aarlese kapsalon ‘Astrid’ : “Je komt eruit als ‘neight’, Verwend van kop tot teen… Wilde er skon opstaon, moete naar kapsalon Astrid gaon!”

Of een prachtig gedicht over haar woonplaats Aarle. Het is een ode aan alle mooie dingen die er in Aarle-Rixtel te vinden zijn. Het gedicht eindigt met de woorden: ’Dat kan alleen in Aarle zijn!’

“Niet gek voor een echte Beek en Donkse! Toch?”, lacht Jos trots.

Muzikaal intermezzo
Jos heeft ondertussen zijn accordeon geïnstalleerd. Op zeventig jarige leeftijd ging hij les halen. Hij kocht een Zupan-accordeon. Een instrument met dat typisch Oostenrijkse timbre. “Een jongensdroom kwam uit”, zegt hij gepassioneerd.. Geconcentreerd speelt hij ‘La Paloma’, hun lijflied. Corrie geniet zichtbaar van deze romantische muziek

Diagnose
Of dat rijmen en dichten een, een ziekte, een kwaal of een gebrek is, wil DeMooiLaarbeekKrant weten. “Geen van allen!”, lacht Corrie. “Ik beschouw het als een gave.” Een gave die ik met heel veel passie beoefen! ‘La Paloma’, neuriënd verlaten redacteur en fotograaf het pand. Altijd op zoek naar nieuwe kandidaten voor deze rubriek.