Beek en Donkse Cris (28) was jarenlang drugsverslaafd: ‘Drugs was mijn leven’

Beek en Donk - Bijna twaalf jaar lang kwam de Beek en Donkse Cris Rodriquez (28) dagelijks in aanraking met drugs. Cris was zwaar verslaafd, wist geen uitweg en zijn schulden liepen alsmaar op. Hij ging dealen en stal geld en sieraden van zijn ouders om alles te bekostigen. Op een gegeven moment besefte Cris dat hij hulp nodig had en klopte hij aan bij de LEVgroep. Over deze ‘reis’ maakten filmmakers Rob Deelen en Esther Meijer een mini-documentaire, die 7 maart om 21.00 uur in première gaat op het YouTube-kanaal van de LEVgroep.

Beek en Donk - Cris begon op 14-jarige leeftijd te experimenteren met verdovende middelen. In eerste instantie begon dat met een sigaret, maar al snel werd het een joint en niet veel later harddrugs. “Op de basisschool werd ik gepest omdat ik wat forser was. Ik werd buitengesloten en kreeg thuis niet de aandacht die ik nodig had. Ik kon niet over mijn gevoel praten en alleen de slechte dingen werden benoemd”, vertelt Cris. “Vervolgens vond ik aansluiting bij de ‘stoere jongens’ en kreeg ik het gevoel ergens bij te horen. Maar eigenlijk naaiden we elkaar alleen maar op en experimenteerden we steeds meer.”

Voor Cris was drugs de makkelijkste uitweg om alles te vergeten. “Ik stond op met drugs en ging er mee naar bed. Het gaf me een goed gevoel en het werkte verdovend. Alles om me heen werd afgesloten en ik had overal schijt aan.” Ondanks zijn leeftijd was de drugs makkelijk te verkrijgen. “Als je eenmaal in dat wereldje zit dan heb je genoeg contacten. Voor mij was het normaal om iedere dag te gebruiken, ook als ik huilend wakker werd. Ik wist niet beter, drugs was mijn leven.”

Geld stelen van ouders
Om het te bekostigen begon hij zelf met dealen en stal Cris geld van zijn ouders. Eerst €800 uit huis en later pinde hij duizenden euro’s van de rekening van zijn ouders. Zijn ouders waren woedend en Cris kreeg huisarrest. “Toen ben ik eerlijk geweest. Ons pap wilde me naar een kliniek sturen, maar dat wilde ik niet.” Niet veel later gaat het opnieuw mis, als hij net voor een gezinsvakantie de gouden sieraden van zijn ouders verkoopt aan de juwelier. “Na de vakantie hebben ze de sieraden teruggekocht van de juwelier, maar de eerste ring van ons mam was al omgesmolten.”

Een tijdje later gaan ook zijn ouders uit elkaar en ging Cris bij zijn moeder wonen omdat zijn vader aan bleef dringen op een kliniek. Ondertussen kwam Cris steeds verder in het nauw en liepen zijn schulden op. “Mijn rijbewijs werd afgepakt, maar toch bleef ik onverzekerd en onder invloed rijden. Deurwaarders kwamen op bezoek en ik kreeg de ene envelop na de andere binnen. Toen ook nog mijn relatie uitging zat ik zo diep dat ik niet meer wilde leven en dacht aan zelfmoord.” Uiteindelijk woonde Cris drie jaar bij zijn moeder, waarna hij weer terugging naar zijn vader. “Mijn moeder wilde me uit huis hebben, want het ging niet tussen mij en haar nieuwe vriend. Bij mijn moeder gebruikte en dealde ik. Als ik daar nu aan terugdenk was dat echt ziek, maar ik wist niet beter. Inmiddels heb ik geen contact meer met mijn moeder, daarvoor is te veel gebeurd.”

Traject
Het besef dat Cris alles en iedereen kapot maakte kwam in september 2020 toen hij aanklopte bij de LEVgroep, waar hij contact kreeg met jongerenwerker Bart Heldens. “Cris kwam binnen met het verhaal dat hij alleen schulden had, maar al vrij snel hadden we door dat er meer speelde”, vertelt Bart. “We hebben toen een heel traject gehad, maar dat bracht niet het gewenste resultaat. Ik zag wel een grote wil, maar de ziekte verslaving was groter dan de motivatie. Ik heb hem toen een deadline gegeven: of de gesprekken stoppen en het gaat alleen maar bergafwaarts, óf je gaat er nu echt wat mee doen en naar een kliniek.”

Dat hielp, waarop Cris contact legde met afkickkliniek Novadic-Kentron in Vught. Op 12 mei 2021 kon hij daar terecht. “Daar heb ik drie weken lang gedetoxt, puur afkicken van de drugs. Daarna heb ik nog een jaar begeleiding gehad met gedrags- en traumatherapie en ook nog steeds wekelijks gesprekken gehad met Bart / LEVgroep. Ik ga nog steeds naar meetings en ook sporten heeft me enorm veel geholpen. Ik ben gaan kickbocksen, werd sterker en viel veel af. Ik heb daar ook mijn verhaal verteld en ben goed opgevangen. Het was écht een uitlaatklep waar ik even los kon gaan.” Inmiddels is Cris al ruim 2,5 jaar clean. Wel heeft hij nog één keer alcohol gedronken. “Maar alcohol zorgt ervoor dat je sneller de neiging hebt om drugs te gebruiken. Gelukkig heb ik dat toen niet gedaan en ben ik sindsdien gestopt met alcohol. Dat was een goede les.”

Mini-documentaire
Het hele verhaal van Cris is nu verwerkt in de mini-documentaire ‘Weg van drugs’. Bart vertelt: “Het mooie van Cris is dat hij echt een voorbeeld is in meerdere dingen. Ik kan als jongerenwerker heel veel vertellen over de gevolgen van drugs, maar het is toch anders dan iemand die het zelf ervaren heeft. Dat komt veel harder binnen en die impact is veel groter dan mijn advies.” Met de documentaire willen ze laten zien dat je meerdere mensen om je heen nodig hebt; een supportsysteem. Bij Cris was dat onder meer het werk als vleesverwerker bij Van Loon Groep. “Het is niet alleen de hulp vanuit ons, maar je hebt echt iedereen nodig. Ze hadden hem er ook uit kunnen gooien omdat hij vaak te laat kwam, maar zij zagen ook een gebroken jongen die ze niet zomaar wilden laten vallen.”

Cris is daarvoor ontzettend dankbaar en wil nu iets teruggeven aan de maatschappij. Zo ging hij onder meer mee op een reis naar Bosnië om een basisschool dichtbij Sarajevo op te knappen en doet hij vrijwilligerswerk bij Cendra en het jongerenwerk. “Ik heb heel veel mogen ontvangen, dus het werd tijd om iets terug te geven. Het is mooi dat ik iets van mezelf kan delen om te laten zien dat het helemaal anders kan. Het is zorgwekkend dat jongeren steeds vroeger beginnen te gebruiken, want ik kan uit ervaring vertellen dat er zoveel meer is.” Via deze documentaire wil de LEVgroep ook een lespakket aan gaan bieden zodat ze in gesprek kunnen gaan met jongeren van de middelbare school. “We willen laten zien dat er altijd een uitweg is, hoe donker het ook lijkt. Zoek mensen om je heen, je staat er niet alleen voor.”